6/ 165- 162 162. بگو! بدرستى كه نماز من و پرستش من و زندگى من و مرگ من مر خداى را پروردگار جهانيان. 163. نه انبازى مرو را، و به آنت فرموده شدم و من نخستين گردن نهندگانم. 164. بگوى! ا جز خداى را جويم پروردگار و او پروردگار هر چيزى؟ و نيندوزد هر تنى مگر بر خويشتن و برنگيرد برگيرنده بار ديگرى، باز پس به پروردگار شما بازگشت شما پس آگاهاند شما را به آنچه بوديد در آن ناهموارى مىكرديد. 165. و او آنى كه كرد شما را پس نشينان زمين و برداشت برخى شما را زبر برخى پايهگاهها تا آزمايد شما را در آنچه داد شما را. بدرستى كه پروردگار تو زود عقوبت و بدرستى كه او هراينه آمرزگار است بخشاينده. اعراف، مكّى، 206 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 7/ 7- 1 1. سوگند به آلاى من، سوگند به لطف من، سوگند به ملك من، سوگند به صدق من. 2. كه اين سوره نامه است كه فرو آورده شد به سوى تو اى محمد پس مبادا در سينه دل تو هيچ تنگىاى از اين تا بيم كنى به او و پندى و ياد كردى مر گروندگان را. 3. پىروى كنند آن چه را كه فرو آورده شد به سوى شما از پروردگار شما و پىروى مكنيد از فرود او، دوستانى را، اندكى انديشه همىكنيد پند مىپذيريد. 4. و چندا از اهل شهر و دهى كه نيست كرديم آن را پس آمد آن را سختى عذاب ما شبيخون يا ايشان خواب نيم روزى كنندگانند. 5. پس نبود دعا و گفتار ايشان چون آمد ايشان را سختى عذاب ما مگر كه گفتند ايشان كه بدرستى كه ما بوديم ستمكاران بر خويشتن. 6. پس هراينه برگوييم آنانى را كه فرستاده شد به سوى ايشان يعنى امّتان و هراينه بپرسيم نيز آن فرستاده شدگان را يعنى پيغمبران را. 7. پس هراينه برگوييم بر ايشان خبر دهيم احوال ايشان را به دانش خود و نبوديم دوران ازيشان و از رسولان.