7/ 162- 158 158. بگوى اى محمّد، اى مردمان مكّه! بدرستى كه من فرستاده خدا ام به سوى شما همهگان، آن خدايى كه مرو راست پادشاهى آسمانها و پادشاهى زمين، نه هيچ خدايى مگر [209] او همىزياند زنده گرداند و همىميراند نيز، پس بگرويد به خداى و فرستاده او پيغامبر بزرگوار نانويسنده مكّى آنى كه همىگرود به خداى و سخنهاى او يعنى الكتب و پىروى كنيد او را تا كه مگر شما راه راست يابيد به بهشت. 159. و از گروه موسى است گروهى كه، راه مىنمايند راه مىبرند به راست به دين حق و به آن داد همىكنند. 160. و ببرّيديم بپراكنديم ايشان را يعنى قوم موسى دوازده نبيرهگان تبار گروه گروه و پيغام داديم به سوى موسى چون آب خواست خواستند ازو گروه او كه بزن به عصاى عكّازه، باهو خود، بر آن سنگ را، پس بيرون شاريد از آن دو ده دوازده چشمه روان بدرستى كه دانست هر همه گروه مردمى آبشخور خويش را و سايبان كرديم بر ايشان ميغ را ابر را در تيه و فرو آورديم بر ايشان ترانگبين را ورتيج سمانى را و گفتيم: بخوريد از پاكهاى آنچه روزى كرديم شما را و نكردند ستم ما را با آن مخالفت كه كردند و لكن بودند كه تنهاى خويشتن را ستم همىكردند. 161. و چون كه گفته شد مر ايشان را: آرام گيريد در اين ده شهر اريحا و مىخوريد از آن نعمت هر آنجا كه خواهيد و گوييد انداختنى گناه از ما و درآييد به در دروازه آن ده فرو آرندگان سرها را تا كه بيامرزيم مر شما را گناهان شما را زود بيفزاييم نيكوكاران را نعمتهاى ثواب. 162. پس بگردانيد بگردانيدند آنانى كه ستم كردند از ايشان گفتارى جز آن كه گفتار كه گفته شد شده بود مر ايشان را، [210] پس فرستاديم بر ايشان عذابى از آسمان به سبب آنچه بودند ستم همىكردند.