9/ 39- 35 35. آن روز كه گرم كرده شود بر آن زر و سيم در آتش دوزخ پس داغ كرده شود به آن زر و سيم پيشانيهاى ايشان و پهلوهاى ايشان و پشتهاى ايشان. گويند ايشان را: اين آنى است كه گنج نهاديد براى تنهاى خويشتن پس اكنون بچشيد عقوبت آنچه بوديد كه گنج مىنهاديد. 36. بدرستى كه شمار ماهها نزد خداى دوازده است ماه در حكم نامه نوشته لوح محفوظ خداى روزى كه آفريد آسمانها را و زمين را از آن است چهار ماه شكوهمندان رجب، ذو القعده، ذو الحجّه، محرّم. آنت شمار راست، پس ستم مكنيد در اين چهار ماه تنهاى خويشتن را و كارزار كشش كنيد با انبازگويان همه، چنانكه كارزار مىكنند با شما همه. و بدانيد كه بحقيقت خداى با پرهيزكاران است. 37. هراينه هراينه دير كردن تأخير محرّم به صفر افزونى است در كافرى، ناگروندگى گمراه كنند گمراه كرده شود به آن آنانى كه نگرويدند، حلال دارند آن را سالى و حرام دارند آن را سالى ديگر تا كه برابر آيند موافقت كنند به شمار آنچه حرام كرد خداى [238]. پس حلال كنند آنچه حرام كرد خداى. آراسته كرده شد براى ايشان بدئ كردارهاى ايشان و خداى راه ننمايد آن گروه ناگروندگان. 38. اى آنانى كه گرويدند! چيست چه بوده است مر شما را چون گفته شود مر شما را برويد به غزو به شتاب در راه خداى گرانى كنيد به گرانى بايستيد [1] به گرانى برخيزيد به بر از سوى زمين؟ ا پسنده كرديد و خشنود شديد به اين زندگانى فروتر بدل از ثواب آن جهان؟ پس نيست برخوردارئ اين زندگانى فروتر در جنب آن جهان بازپسين مگر اندكى. 39. اگر بيرون نرويد به غزو، عذاب كند شما را عذابى دردناك و به جاى شما آرد بدل گروهى را جز از شما مطيعتر از شما و زيان و گزند نكنيد او را هيچ چيزى و خداى بر هر همه چيزى تواناست. [1]. م: «بايستند»