9/ 89- 81 81. شادكام شد واپس گذاشتهگان منافقان به نشستن خويش از غزو سپس فرستاده خداى و دشوار داشتند كه كوشش كنند به خواستههاى خويش و به تنهاى خويش در راه خداى و گفتند بيرون مرويد به غزو درين گرما. بگوى اى محمّد، آتش دوزخ سختر است به گرمى و آن مأواى ايشان است اگر بودندى كه دريابند دانندى. 82. پس بخندندا در دنيا اندكى و بگريندا در آخرت بسيارى، پاداشتى به آنچه بودند كه همىاندوختند و مىورزيدند براى خويشتن. 83. پس اگر بازگرداند ترا خداى به سوى گروهى از ايشان منافقان پس دستورى خواهند از تو [247] براى بيرون آمدن با تو به غزو، پس بگوى اى محمد ايشان را كه، هرگز بيرون نياييد به غزو با من هميشه و هرگز كارزار نكنيد با من با هيچ دشمنى از آن كه شما بحقيقت پسندكار شديد به نشستن از غزو نخستين بار در حرب تبوك پس بنشينيد با سپس ماندگان زنان و كودكان. 84. و نماز مكن بر هيچ يكى كسى از ايشان كه مرد هميشه و مايست برگور او كه بحقيقت ايشان نگرويدند به خداى و فرستاده او و مردند و ايشان بيرون آيندگانند از فرمان. 85. و به شگفت مآردا ترا خواستههاى ايشان و فرزندان ايشان. هراينه هراينه همىخواهد خداى كه عذاب كند ايشان را به آن در اين جهان نزديكتر و برود برآيد جانهاى ايشان و ايشان ناگروندگانند. 86. و چون كه فرو آورده شود سوره از قرآن كه بگرويد به خداى و كوشش كنيد در غزو با فرستاده او دستورى خواهند از تو خداوندان بىنيازى توانگرى، افزونى از ايشان و گويند گذار ما را باشيم با نشينندگان. 87. پسندكار شدند به اين كه باشند با بازماندگان زنان و كودكان و مهر نهاده شد بر دلهاى ايشان پس ايشان در نيابند فرمان خداى را. 88. لكن اين فرستاده و آنانى كه گرويدند با او، كوشش كردند به خواستههاى خويش و تنهاى خويش. و اينان مر ايشان راست نيكيها در دو جهان و [248] اينان ايشان رستگارانند از عذاب. 89. آماده كرد و ساخته خداى براى ايشان بهشتهاى كه همىرود از زير آن جويها، جاويدان در آن. آنت فيروزى بزرگ.