9/ 119- 112 112. بازگرداندهگان از گناه به حضرت آله پرستندگان، سپاس دارندگان، روزهداران، پشت خم كنندگان، روى بر زمين نهندگان، فرمايندگان به نيكويى يعنى به سنّت و بازدارندگان از زشتى يعنى از بدعت و نگاه دارندگان يعنى وفا كنندگان به بيعت خداى مر اندازههاى خداى، و مژده ده يا محمّد گروندگان را به بهشت. 113. نبود مر پيغمبر را و نه آنانى را كه گرويدند كه آمرزش خواهند براى انبازگويان، و اگر چه باشند خداوندان خويشى از پس آنكه پديد آمد مر ايشان را كه ايشان خداوندان دوزخاند. 114. و نبود آمرزش خواستن ابراهيم براى پدر خويش آزر مگر از وعده وعده كرد پدر او آن را او را كه مسلمان باشد پس چون پديد آمد مرو را كه پدر او دشمنى است مر خداى را بيزار شد ازو، بدرستى كه ابراهيم هراينه زارى كننده است بردبار. 115. و نبود خداى كه گمراه كند گروهى را پس از آن گاهى كه راه نمود ايشان را تا پديد كند مر ايشان را آنچه پرهيزند از آن بدرستى كه خداى به هر چيزى داناست. 116. بدرستى كه خداى مرو راست پادشاهى آسمانها و زمين زنده كند و بميراند، و نيست مر شما را از فرود خداى از هيچ دوستى و نه هيچ يارى گرى. 117. هراينه توبه داد خداى [254] بر پيغمبر و خان و مان گذاشتهگان و يارى دهندگان آنانى كه پىروى كردند او را در هنگام دشوارى تنگى از پس آنچه نزديك بود كه بگردد دلهاى گروهى از ايشان، باز پس توبه داد بر ايشان، بدرستى كه او به ايشان مهربان است بخشاينده. 118. و توبه داد بر آن سه كس آنانى كه سپس كرده شدند و بازداشته تا چون كه تنگ شد بر ايشان آن زمين با آن كه فراخ شد بود به فراخى آن، و تنگ شد بر ايشان تنهاى دلهاى ايشان از اندوه و دانستند بىگمان كه نه هيچ پناهى از خداى مگر هم به سوى او، باز پس توبه داد و پذيرفت بر ايشان تا توبه كنند، بدرستى كه خداى او توبه ده و توبهپذير است بخشاينده. 119. اى آنانى كه گرويدند! بترسيد از خداى از آزار خداى و باشيد با راستگويان و راستان [1] ... يابيد چنان كس ياف [2] .... [1]. م: ناخوانا [2]. م: ناخوانا