9/ 129- 127 127. و چون كه فرو آورده شد سوره كه در آن مثالب و معائب منافقان است نگرد برخى ايشان به سوى برخى كه هيچ مىبيند شما را از هيچ كس؟ باز پس بازگرداند. بازگرداناد خداى دلهاى ايشان را از حق به سبب اينكه ايشان گروهىاند كه در نمىيابند حق را. 128. هراينه آمد شما را فرستاده از تنهاى شما، يعنى آدمى دشوار و سخت است برو آنچه رنجور شديد، گنهكار گرديد آز آور است بر گرويدن شما، به گروندگان مهربان است به شفاعت بخشاينده به شفقت. 129. پس اگر برگردند از گرويدن، پس بگوى بسنده من است خداى نه هيچ خداى مگر او، برو كار بازگذاشتم و او پروردگار خداوند آن تخت است بزرگوار يعنى آن عرش است يونس، مكّى، 109 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 10/ 3- 1 1. منم خداى مىبينم انا اللّه آرى اينت سوره آيتهاى سخنها اين نامه است درست و راست. 2. ا هست بود مر مردمان مكّه را شگفتى كه پيغام كرديم به سوى مردى هم از ايشان كه بيم كن مردمان را و مژده ده آنانى را كه گرويدند كه مر ايشان راست پايهگاه راستى نزد پروردگار خويش؟ گفت ناگروندگان: بدرستى كه اين [257] هراينه جادويى است روشن پيدا و هويدا. 3. بدرستى كه پروردگار شما خداست آنى كه آفريد آسمانها را و زمين را در شش از روزها پس قصد كرد استوا كرد بىچون و بىچگونه بر آفريدن عرش همىسازد كار را. نيست هيچ خواهشگرى مگر از پس دستورى دادن او. آنتان خداست پروردگار شما پس بپرستيد به يگانگى او را ا پس نه هيچ پند پذيريد [1] انديشه كنيد كه بت خدايى را نشايد؟ [1]. م: «پذيرند»