2/ 155- 147 147. درست و راست از پروردگار تو پس مباش از گمان داران. 148. و هر كسى را رويگاهى او گرداننده آن پس پيشى گيريد [27] نيكيها را هر جا باشيد آرد شما را خداى همه بدرستى كه خداى بر هر چيزى توانا. 149. و از جاى بيرون شوى پس گردان رويت را سوى مزگت شكوهمند و بدرستى كه آن هرآينه درست و راست از پروردگارت و نه خداى هرگز بىآگاهى از آنچه مىكنيد. 150. و از جاى بيرون شوى پس گردان رويت را سوى مزگت شكوهمند و جاى كه باشيد پس گردانيد رويهاى خويش را سوى آن تا نباشد مر مردمان را بر شما بهانه مگر آنانى كه ستم كردند ازيشان پس مترسيد ازيشان و ترسيد از من و تا ... نيكوداشت خويش را بر شما و تا مگر شما راه راست يابيد. 151. چنانكه فرستاديم در شما فرستاده از شما مىخواند بر شما نشانهاى ما و پاك مىكند شما را و مىآموزد شما را نامه را و سخن درست و مىآموزد شما را آنچه نبوديد كه مىدانستيد. 152. پس ياد كنيد مرا ياد كنم شما را و سپاس دارى كنيد مرا و ناسپاسى مكنيد مرا. 153. اى آنانى كه گرويدند يارى خواهيد به شكيبايى و نماز بدرستى كه خداى با شكيبايان. 154. و مگوييد [28] مر آنى را كه كشته شود در راه خداى مردگان نه كه زندگان و لكن نمىدانيد. 155. و هراينه آزماييم شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و كم و كاستى از خواستهها و تنها و ميوهها و مژده ده شكيبايان را.