11/ 52- 44 44. و گفته شد اى زمين! فرو خور آبت را و اى آسمان! بازايست از باريدن و كاسته شد آب و گذارده شد و پرداخته از عذاب ايشان كار و بايستاد آرام گرفت كشتى بر آن كوه جودى. و گفته شد كه دورى باد مر آن گروه ستمكاران را. 45. و خواند نوح پروردگار خويش را پس گفت: اى پروردگار من! بدرستى كه پسر من هست از خاندان من و بدرستى كه وعده تو درست است و راست، بىخلف و تو داورتر داورانى. 46. گفت خداى: اى نوح! بدرستى كه او نيست از [282] كسانت كه كافر است بدرستى كه آن كه مىخواهى كارى است ناشايست پس مخواه از من آنچه را كه نيست مر ترا به آن دانشى. بدرستى كه من پند مىدهم ترا كه باشى از جمله نادانان به شفاعت كافران. 47. گفت: اى پروردگار من! بدرستى كه من پناه مىخواهم به تو ازنى كه در خواهم از تو آنچه را كه نيست مرا به آن دانشى. و اگر نيامرزى مرا و نه بخشايى مرا، باشم از جمله زيانكاران به شفاعت كافران. 48. گفته شد اى نوح! فرو آى از كشتى به سلامتى و آفرينى از ما و خجستگيها بر تو و بر گروهانى از آنانى كه هستند با تو در كشتى. و گروهانى زود برخوردارى دهيم ايشان را در دنيا باز پس ببسايد ايشان را از ما عذابى دردناك. 49. آنت از خبرهاى آگاهيهاى ناپيدايى است پيغام همىدهيم آن را به سوى تو نه چنان بودى كه دانى آن را تو و نه نيز گروه تو از پيش اين كه خبر داديم شما را، پس به شكيب باش همچو نوح بر رنج تبليغ رسالت. كه بحقيقت سر انجام نيك مر پرهيزكاران راست. 50. و فرستاديم به سوى عاد برادر ايشان هود را. گفت هود: اى گروه من! بپرستيد خداى را كه نيست مر شما را هيچ معبودى از خداى جز او، نيستيد شما مگر سازندگان دروغ درين دعوى. 51. اى گروه من! نمىخواهم از شما بر آن رسانيدن پيغام هيچ مزدى، نيست مزد من مگر بر خدايى كه آفريد مرا. ا پس هيچ خرد نداريد؟ 52. و اى گروه! آمرزش خواهيد از پروردگار خويش باز پس بازگرديد از پرستيدن بتان به سوى او تا كه فرستد آسمان را بر شما بارنده نيك فرو ريزان [283] و بيفزايد شما را نيرويى به سوى نيروى شما و برمگرديد از حق گنهكاران به كفر.