11/ 103- 92 92. گفت: اى گروه! ا گروه من گرامىتر بر شما از خداى و فرا گرفتيد او را در پس خويش پس پشت؟ بدرستى كه پروردگار من به آنچه همىكنيد داناست. 93. و اى گروه! كنيد بر جاى خويش كه من كنندهام، زود دانيد آن را كه آيد او را عذابى، رسوا كند او را و آنى را كه او دروغگوى است و چشم داريد كه من با شما چشم دارندهام. 94. و چون كه آمد فرمان ما برهانيديم شعيب را و آنانى كه گرويدند با او به بخشايشى از ما و گرفت آنانى را كه ستم كردند بانگ، پس گشتند در سراهاى خويش بر زانو افتادهگان. 95. همانا كه نبودند در آن. آگاه باشيد! دورى مدين را همچنان كه دور شد ثمود. 96. و هراينه فرستاديم موسى به نشانهاى ما و حجّتى پيدا. 97. به فرعون و بزرگان او پس پىروى كردند فرمان فرعون را و نيست فرمان فرعون راهيافته. 98. پيش روى كند گروه خويش را در روز رستخيز [290] پس آورد ايشان را در دوزخ، و بد در آمدن جايى در آمده شده. 99. و از پى درآورده شدند در اين نفرينى و روز رستخيز. بد بخشش بخشيده شده. 100. آنت از خبرهاى دهها، برمىگوييم آن را بر تو، از آن برجاست و درويده. 101. و ستم نكرديم ايشان را و لكن ستم كردند تنهاى خويشتن، پس بىنياز نكرد از ايشان خدايگان ايشان آنى كه همىخوانند از فرود خداى از چيزى چون كه آمد فرمان پروردگار تو و نيفزود ايشان را جز زيانكارى. 102. و همچنين است گرفتن پروردگارت چون كه بگيرد دهها را و آن بيدادانند، بدرستى كه گرفتن او دردناك است سخت. 103. بدرستى كه در اينت است هراينه نشانى مر آنى را كه ترسيد از عذاب آن جهان آنت روزى است فراهم آورده شده براى او مردمان و آنت روزى است آمده شده.