13/ 11- 4 4. و در زمين پارههاى همسايهگان و بوستانهايى از انگورها و كشت و خرمابنان از يك بيخ رسته و نه از يك بيخ رسته آب داده شود به آبى يكى، و افزون گردانيم برخى آن را بر برخى در مزه، بدرستى كه در اينت است هراينه نشانهايى مر گروهى را كه خرد دارند. 5. و اگر شگفت دارى پس شگفت است گفتار ايشان، ا چون كه گرديم خاكى ا ما هراينه در آفرينشىايم نو؟ اينان آنانىاند كه نگرويدند به پروردگار خويش و اينان گردنبندها در گردنهاى ايشان و اينان خداوندان آتشند، ايشان در آن جاويدانند. 6. و مىشتابند ترا به بدى پيش نيكى و هراينه [312] گذشت از پيش ايشان عقوبتها. و بدرستى كه پروردگار تو هراينه خداوند آمرزش است مر مردمان را بر ستمكارى ايشان و بدرستى كه پروردگار تو هراينه سخت عقوبت است. 7. و همىگويند آنانى كه نگرويدند، چرا فرو نياورده شد برو نشانى از پروردگارش؟ هراينه تو بيم كننده و مر هر گروهى راست راه نماينده. 8. خداى مىداند آنچه بر مىدارد هر مادينه و آنچه مىكاهد زهدانها و آنچه افزايد، و هر چيزى نزد او به اندازه است. 9. داناى ناپيدا و پيدا بزرگوار برتر. 10. برابر است از شما آنى كه پنهان كرد گفتار را و آن كسى كه آشكارا كرد به آن و آنى كه او پنهان است به شب و روان است به روز. 11. مرو راست سپس يكديگر درآيندگان از پيش او و از پس او، نگاه مىدارند او را از فرمان خداى. بدرستى كه خداى نگرداند آنچه به گروهى تا كه گردانند آنچه با ايشان، و چون كه خواهد خداى به گروهى بدى پس نه بازگردانيدن مرو را و نيست ايشان را از فرود او از خداوندى.