2/ 179- 174 174. بدرستى كه آنانى كه مىپوشند آنچه فرو آورد خداى از نامه و مىخرند بدان بهايى اندك اينان نمىخرند در شكمهاى ايشان مگر آتش و نه سخن گويد با ايشان خداى روز رستخيز و پاك نكند ايشان را و مر ايشان را عذابى دردناك. 175. اينان آنانى كه خريدند گمراهى را به راه راست و عذاب را به آمرزش پس چه شكيبااند ايشان بر آتش. 176. آنت به كه خداى فرو آورد نامه را به راست و درست و بدرستى كه آنانى كه ناسازى كردند در نامه هراينه در ناسازى دور. 177. نيست نيكى كه گردانيد رويهاى خويش را سوى خاور و باختر و لكن نيكى آنى كه گرود به خداى و روز بازپسين و فرشتگان و نامه و پيغمبران و داد خواسته را بر دوستى آن خداوندان خويشى را و بىپدران را و درويشان را و پسر راه و خواهندگان و در گردنها و به پاى داشت نماز را و داد پاكئ را و به جاى آرندگان به پيمان خويش چون [32] پيمان كنند و شكيبايان در سختى و گزند و هنگام جنگ، اينان آنانىاند كه راست كردند و اينان ايشان پرهيزكاران. 178. اى آنانى كه گرويديد! نوشته شد بر شما برابرى در كشتگان: آزاد به آزاد و بنده به بنده و ماده به ماده؛ پس هر كه در گذرانيده شود او را از برادر او چيزى پس پىروى كردن به نيكويى و گزاردنى به او به نيكويى آنت سبك كردن از پروردگارتان و بخشيدنى پس هر كس كه درگذرد از اندازه پس آنت پس مرو را عذابى دردناك. 179. و مر شما را در برابرى كردن زندگانى اى خداوندان خردها تا مگر شما پرهيزيد.