2/ 192- 187 187. گشاده كرده شد مر شما را شب روزه، نزديكى كردن به زنان خويش ايشان پوششى شما را و شما پوششى مر ايشان را، دانست خداى كه شما بوديد مىكاهيد تنهاى خويش را پس بازگشت بر شما و گذرانيد از شما پس اكنون ببساييد [1] ايشان را و جوييد آنچه را كه نوشت خداى براى شما و خوريد و آشاميد تا پيدا شود شما را رشته سپيد از رشته سياه از بامداد باز پس پر كنيد روزه را تا شب و مبساييد ايشان را و شما پيوستگى كنندگانيد در مزگتها آنت اندازههاى خداى پس نزديك مشويد آن را همچنانت روشن كند خداى نشانهاى خود را تا مگر ايشان پرهيزند. 188. و مخوريد خواستههاى خويش را ميان خويش به ناشايست و فرو مياريد به آن به داوران تا خوريد برخى از خواستههاى مردمان به گناه و شما مىدانيد. 189. مىپرسند ترا از ماهها. بگوى آن هنگامهاست مردمان را و حج و نيست [35] نيكى به كه آييد خانهها را از پشتهاى آن و لكن نيكى آنى كه پرهيزيد و آييد خانههاى از درهاى آن و پرهيزيد از خداى تا مگر شما رهيد. 190. و كشش كنيد در راه خداى آنانى را كه كشش مىكنند با شما و از اندازه در مگذريد بدرستى كه خداى دوست ندارد از اندازه گذرندگان را. 191. و كشيد ايشان را جايى كه يافتيد ايشان را و بيرون كنيد ايشان را از آنجا كه بيرون كردند شما را و آزمايش سختر از كشتن و كشش مكنيد با ايشان نزد مزگت شكوهمند تا كشش كنند با شما درو. پس اگر كشش كنند با شما پس بكشيد ايشان را همچنانت پاداشت ناگروندگان. 192. پس اگر باز ايستند پس بدرستى كه خداى آمرزگار است بخشايشگر. [1]. م: «ببسايد»