22/ 40- 34 34. و مر هر گروهى را گردانيديم جاى پرستيدن عبادتگاهى تا ياد كنند نام خداى را بر آنچه [424] روزى كرد ايشان را از بىزبانان چهارپايان. پس خداى شما خدايى است يگانه پس مرو را گردن نهيد، و مژده ده به بهشت فروتنان را كه به فرمان خداى آرام گيرند. 35. آنانى كه چون ياد كرده شود خداى پيش ايشان، بترسد دلهاى ايشان و آن شكيب داران بر آنچه رسيد ايشان را از محنت و آن به پاى دارندگان نماز را و از آنچه روزى داديم ايشان را هزينه همىكنند. 36. و آن شتران و گاوان تناور گردانيديم آن را براى شما از نشانهاى دين خداى، مر شما راست در آن سودمندى نيكى و ثواب. پس ياد كنيد نام خداى را بر آن يعنى در وقت كشتن استادگان بر سر پاى پس چون بيفتد و بيارامد پهلوهاى ايشان پس بخوريد از آن امر اباحت و خوريد آن خواهنده را آن را كه در خواهد و آن ناخواهنده را و آن را كه نخواهد. همچنان رام كرديم آن را مر شما را تا مگر شما سپاس دارى كنيد. 37. هرگز نرسد خداى را يعنى محل رضاى او گوشتهاى آن و نه خونهاى آن و ليكن برسد او پرهيزكارى از شما، همچنان رام كرد آن را براى شما تا به بزرگى ياد كنيد خداى را بر آنچه راه نمود شما را به شرائع اسلام و مژده ده نيكوكاران را. 38. بدرستى كه خداى باز همىدارد غائله مشركان بلاى اين جهان و عذاب آن جهان از آنانى كه گرويدند. بدرستى كه خداى دوست ندارد هر بىزنهارى را اندر امانت خداى ناسپاسى به نعمت خدا. 39. دستورى داده شد مر آنانى را كه كارزار مىكنند به اينكه ايشان ستم كرده شدند و بدرستى كه خداى بر [425] يارى دادن ايشان هراينه تواناست كه قتال كنند بدان. 40. آنانى كه بيرون كرده شدند از سراهاى ايشان به ناسزا مگر اينكه گويند پروردگار ما خداست. و اگر نبودى بازداشتى خداى مردمان را برخى از ايشان را به برخى، هراينه ويران كرده شدى چنانكه ويران كردند صومعههاى ايشان رهابين و صابيان اندر وقت ايشان و كليسياهاى ترسايان اندر وقت و كنشتهاى جهودان اندر وقت ايشان و مزگتهاى مسلمانان كه ياد كرده مىشود در آن نام خداى بسيار. و هراينه يارى دهد خداى آن را كه يارى دهد او را، بدرستى كه خداى هراينه نيرومند است او را عجز نه ارجمند غالب او را ذل نه.