30/ 26- 15 15. پس هر چه بادا باد، آنانى كه بگرويدند [1] و كردند كارهاى نيك پس ايشان در مرغزارى شاد كرده مىشوند. 16. و هر چه بادا باد آنانى كه نگرويدند و دروغ داشتند نشانها و حجتهاى ما را و ديدار آن جهان يعنى انكار كرده باشند قيامت را؛ پس اينان در عذاب حاضر آورده شدگانند. 17. پس به پاكى ياد كند خداى را و نماز كند آنگاه كه شبانگاه كنيد نماز شام و نماز خفتن و آنگاه كه بامداد كنيد نماز بامداد. [517] 18. و مرو راست سپاس و ستايش همه در آسمانها و زمين و آخر روز نماز ديگر و آنگاه كه نيم روز كنيد برسيد نماز پيشين. 19. بيرون آرد زنده را مؤمن از مرده كافر و بيرون آرد مرده را كافر از زنده مؤمن و زنده كند زمين را پس مردگى آن يعنى از هر خشكى و همچنانت بيرون آورده شويد از گورها نبات از زمين. 20. و از نشانهاى قدرت اوست كه آفريد شما را از خاك يعنى آدم، باز آنگاه شما آدم آدميانيد كه پراكنده شويد در زمين. 21. و از نشانهاى قدرت اوست كه آفريد براى شما از تنهاى شما خويشتن نه از ديو و پرى جفتانى، تا آرام گيريد به سوى ايشان و گردانيد ميان شما دوستى و الفتى و بخشايشى بر يكديگر. بدرستى كه در آنت است هراينه نشانها و عبرتها مر گروهى را كه انديشه همىكنند. 22. و از نشانهاى قدرت اوست آفريدن آسمانها و زمين [و] دگرگونى و ناهموارى زبانهاى شما يكى عربى يكى عجمى و رنگهاى شما يكى سرخ يكى سپيد يكى سياه. بدرستى كه در آنت است هراينه نشانها و عبرتها مر جهانيان را. 23. و از نشانهاى قدرت اوست خواب شما به شب و روز و جستن شما روزى خويش از افزونى و نيكويى او بدرستى كه در اينت است هراينه نشانها و عبرتها مر گروهى را كه فراشنوند حق را. 24. و از نشانهاى قدرت اوست كه مىنمايد شما را آن درخش بيمى و ترسى از تگرگ و طوفان و اميدى به باران و فرو مىآرد از آسمان آبى باران، پس زنده كند به آن آب زمين را پس مرگ آن زمين يعنى پس از خشكى و بىنباتى آن. بدرستى كه در آنت است [518] هراينه نشانها و عبرتها مر گروهى را كه خرد دارند. 25. و از نشانهاى قدرت اوست كه همىاستد آسمان و زمين به فرمان او، باز چون خواند شما را خواندنى اسرافيل از زمين، ناگاه در حال شما بيرون آييد. 26. و مرو راست آن كه در آسمانهاست و زمين، همه مرو را فرمان برانند و پرستندگان. [1]. م: «نگرويدند»