31/ 34- 30 30. آنت به آن است كه خداى او سزاست به خدايى و به آنكه آنچه مىخوانند به خدايى از فرود او ناچيز ناروى و نادرست و به آنكه خداى او برتر است از همه چيزها بزرگوار. 31. ا نديدى كه كشتيها همىرود در دريا به نيكوداشت خداى، تا فرا نمايد شما را از نشانها و عبرتهاى خويش؟ بدرستى كه در آنت راندن كشتيها است هراينه نشانها مر هر شكيبايى را سپاس دارى را. 32. و چون فرا پوشد ايشان را نره آب خيزآب همچو سايبانها، خوانند خداى را ويژه كنندگان براى او كيش را و دعا را، پس چون برهاند ايشان را به سوى خشكى، پس ازيشان است بر راه راست رونده و انكار نكند نشانها و حجتهاى ما را مگر هر فريبنده ناسپاسى. 33. اى كه شما مردمانيد! [528] بپرهيزيد از عذاب پروردگار خويش و بترسيد از روزى بىنياز نكند هيچ پدرى زاينده از فرزند زاده خويش و نه هيچ فرزندى زاده شده كه او بىنياز كننده است از پدر زاينده خويش هيچ چيزى را. بدرستى كه وعده خداى به بودن قيامت سزا و درست است پس مفريبدا هراينه شما را زندگانى فرودتر نخستين و مفريبدا هراينه شما را از به خداى دنيا يا ديو فريبنده يا قرين بد يا نفس بد. 34. بدرستى كه خداى نزد اوست دانش دانش رستخيز كه كى باشد و فرو فرستد باران را و مىداند آنچه در زهدانهاست از نر و ماده و شقى و سعيد و نمىداند هيچ تنى كه چه اندوزد خواهد كرد فردا و نداند كه هيچ تنى در كدام زمين ميرد خواهد بود مرگ او بدرستى كه خداى داناست آگاه به نهانيها. سجده، مكّى، 30 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 32/ 3- 1 1. انا اللّه اعلم. من خداام دانا. 2. كه اين است فرو فرستادن نبشته يعنى قرآن نيست هيچ گمانى جاى شك نيست درو از پروردگار جهانيان. 3. يا همىگويند فرا بافت و ساخت محمّد آن را، نه كه او يعنى قرآن راست است و درست از پروردگار تو تا بيم كنى تو گروهى را كه نيامد ايشان را هيچ بيم كننده از پيش تو، تا مگر ايشان راه يابند.