32/ 15- 4 4. خداى آنى كه آفريد آسمانها را و زمين را و آنچه ميان آن دو است از خلق و عجائب در شش از روزها، باز قصد كرد بىچون و چگونه بر آفريدن عرش. نيست مر شما را از فرود او [529] هيچ دوستى و نه نيز خواهشگرى، ا پس هيچ نينديشيد و پند مگيريد. 5. همىسازد كار را و وحى فرستد با جبرئيل از آسمان به سوى زمين، باز بر بالا شود يعنى جبرئيل به او به جاى خويش در روزى باشد اندازه او هزار سال از آنچه شما همىشماريد. 6. آنت خداى داننده نهان ناپيدا و آشكارا و پيدا بىهمتاست بخشاينده بر خلقان. 7. آنى كه نيكو كرد هر چيزى را كه آفريد آن را و آغاز كرد آفريدن مردم را يعنى آدم را از گل. 8. باز كرد نژاد او را فرزندان او از بيرون كشيده از آبى يعنى نطفه خوار سست. 9. باز پس راست كرد او را يعنى تمام آفريد صورت او و در آورد درو از جان خويش يعنى از جانى كه آفريده خدا بود و كرد براى شما شنوايى را و بيناييها را و دلها را. اندكى سپاس دارى همىكنيد. 10. و گفتند منكران بعث: ا چون گم شويم يعنى بريزيديم در زمين ا بدرستى كه ما هراينه در آفرينشىايم خواهيم بود نو، نه كه ايشان به ديدار پروردگار خويش ناگروندگانند يعنى بعث را. 11. بگوى اى محمّد، بميراند شما را فرشته مرگ يعنى عزرائيل آنى كه گماشته شد به شما، باز به سوى پروردگار خويش بازگردانده شويد روز قيامت. 12. و اگر بينى عجب دارى تو اى محمّد آنگاه كه گناهكاران در پيش اندازندگان سرهاى خويشاند نزد پروردگار خويش، همىگوييد اى پروردگار ما! ديديم آنچه بدان تكذيب همىكرديم و شنوديم از تو تصديق رسول، پس بازگردان ما را [530] تا كنيم كار نيك كه ما بىگمانانيم. 13. و اگر خواستيمى هراينه داديمى هر تنى را راه راستش را توفيق ايمان و ليكن راست شد اين گفتار كه از من، هراينه پر كنم دوزخ را از پريان و آدميان همگان. 14. پس بچشيد به آنچه فراموش كرديد يعنى ايمان بگذاشتيد ديدن روزتان را اين. بدرستى كه ما گذاشتيم شما را و بچشيد عذاب جاويد را به آنچه بوديد كه همىكرديد هر چه بتر. 15. هراينه هراينه بگرود به نشانها و حجتهاى ما آنانى كه چون پند داده شوند به آن، بيفتند سجدهكنان و به پاكى ياد كنند به ستايش پروردگار خويش و ايشان گردن كشى و بزرگ منشى نكنند.