33/ 73 73. تا عذاب كند خداى دورويگان از مردان و دورويگان از زنان و انبازآرندگان از مردان و انباز آرندگان از زنان و توبه دهد خداى بر گروندگان از مردان و گروندگان از زنان و بود و هست خداى آمرزگار بخشاينده. سبأ، مكّى، 54 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 34/ 7- 1 1. همه سپاس و ستايش مر خداى راست آنى كه مرو راست آنچه در آسمانهاست و آنچه در زمين و مرو راست سپاس و ستايش در آن جهان و او درستكار و درست گفتار آگاه به حال بندگان اسرار و عواقب همه داند. 2. مىداند آنچه درآيد غائب شود از آبها و تخمها مردگان در زمين و آنچه بيرون آيد از آن زمين از عيون و نبات و آنچه فرو آيد از آسمان از ملئكه و قطرات باران و آنچه بر شود بالا رود از فرشتگان و اعمال بندگان در آن و او بخشاينده بر بندگان آمرزگار گناهان ايشان را. 3. و گفت آنانى كه نگرويدند به روز قيامت، نيايد ما را رستخيز. بگو، آرى: سوگند به پروردگار من هراينه آيد شما را آن روز رستخيز داننده نهانى ناپيدا دور نشود از دانش او همسنگ مورچه خرد در آسمانها و نه در زمين و نه خردتر كمتر از آنت و نه بزرگتر بيشتر مگر در نبشته آشكار يعنى لوح محفوظ. 4. تا پاداشت دهد آنانى را كه بگرويدند [1] و كردند [546] شايستهها را از كارها، اينان مر ايشان راست آمرزشى و روزى بزرگ چون بهشت. 5. و آنانى كه كوشيدند در نشانها و حجتهاى ما به انكار و ابطال پيشى گيرندگان بر عذاب ما بر غم خود، اينان مر ايشان راست شكنجه رنجى بزرگ از عذابى دردناك. 6. و همىبيند و داند آنانى كه داده شدند دانش را از مؤمنان اهل كتاب آن دانشى كه فرو فرستاده شد به سوى تو يعنى قرآن از پروردگارت كه او درست است و راست و راه مىنمايد به سوى راه يعنى به راه اسلام، خداى بىهمتا ستوده به همه حالها و مقالها. 7. و گفت آنانى كه نگرويدند از منكران بعث: هيچ راهنمايى كنيم شما را بر مردى يعنى محمد عليه السلام كه همىخبر دهد شما را كه چون پراكنده كرده شويد به مرگ پاره و ريزيده هر پراكنده كرده شدنى؟ بدرستى كه شما هراينه در آفرينشى و صورتى باشيد [2] نو. [1]. م: «نگرويدند» [2]. م: «باشند»