34/ 35- 26 26. بگو يا محمّد، فراهم آرد ميان ما پروردگار ما باز كار برگذارد حكم كند ميان ما به سزا و درست و او كار گذار داور ميان خلق دانا به هر احوال. 27. بگو يا محمّد، نماييد شما مرا آنانى را كه در رسانيديد او را انبازان به چه دليل، حقّا كه نه چنان است كه شما مىگوييد نه كه او خداست بىهمتا استوار كار. 28. و نفرستاديم ترا مگر فراهم آرنده همه باز دارنده از تفرّق مر مردمان را مژده دهنده و بيم كننده و ليكن درياب كه بيشتر مردمان نمىدانند دانش را كار نمىبندند. 29. و مىگويند كه: كى است اين وعده نويد قيامت اگر هستيد شما راستگويان؟ 30. بگو: مر شما راست هنگام روزى كه واپس نشويد از آن يك زمانى و نه فرا پيش شويد. 31. و گفت آنانى كه نگرويدند: هرگز نگرويم به اين [550] قرآن و نه به آنى كه به آنچه در پيش او. و اگر بينى آنگاه كه ستمكاران بازداشته شدگانند نزد پروردگار خويش كه باز مىگرداند برخى از ايشان به سوى برخى ديگر گفتار را يعنى سخن با يكديگر حوالت مىكنند گويند آنانى كه سست كرده شده بودند مر آنانى را كه گردن كشى كردند: اگر نه بوديد شما هراينه بوديمى گروندگان. 32. گفت آنانى كه گردن كشى كردند مر آنانى را كه سست كرده شدند: ا ما بگردانيديم شما را از راه راست پس از آن وقت كه آمد شما را؟ نه كه بوديد گناهكاران. 33. و گفت آنانى كه سست كرده شدند مر آنانى را كه گردن كشى كردند: نه كه بدسگالش شما بود در شب و در روز چون مىفرموديد ما را كه ناسپاسى كنيم و نگرويم به خداى و كنيم براى او همتايانى. و نهان كردند قاده از سفله پشيمانى را چون ديدند عذاب را و كرديم بندها را در گردنهاى آنانى كه نگرويدند. هيچ پاداشت داده شوند مگر آنچه بودند كه همىكردند؟ 34. و نفرستاديم در هيچ دهى و شهرى هيچ بيم كننده مگر گفت دنه گرفتهشدگان توانگران و به ناز برآوردگان آن: كه ما به آنچه فرستاده شديد به آن ناگروندگانايم. 35. و گفتند ما بيشتريم از جهت خواستهها و فرزندان و نيستيم يعنى نخواهيم بود ما هرگز عذاب كرده شدگان.