ترجمه قرآن - دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن جلد : 1 صفحه : 377

36/ 46- 33
33. و نشانى است مر ايشان را زمين مرده، زنده كرديمش و بيرون آورديم از وى دانه پس از وى مى‌خورند.
34. و كرديم در وى بوستانها از خرماستانى و انگورها و روان كرديم در وى از چشمه‌ها.
35. تا خورند از ميوه وى و آنچه كردش دستهاشان، ا پس نه سپاس دارند؟
36. پاك مى‌گويم پاكى، آنكه آفريد گونه‌ها را گوناگون آفريده‌ها را، همه او را از آنچه مى‌روياند زمين و از تنهاى ايشان و از آنچه نمى‌دانند.
37. و نشانه‌اى است مر ايشان را شب بيرون مى‌گيريم از وى روز را پس ناگا [ه‌] ايشان در تاريكى درآيندگانند.
38. و آفتاب مى‌رود به آرامگاههاى مرو را، آنت اندازه كردن بى‌همتا داناست.
39. و ماه را اندازه كرديمش جايهاى فرو آمدن را تا شد همچو شاخ خوشه خرما كهنه و ديرينه.
40. نه آفتاب سزد مرو را كه دريابد ماه را و نه شب [1] ... [564] د [ر] گردونى به شتاب مى‌روند.
41. و نشانى است مرا ايشان را كه ما برنشانيديم فرزندان ايشان را در كشتى پر كرده.
42. و آفريديم از بهر ايشان از مانند وى آن كشتى آنچه بر مى‌نشينند.
43. و اگر خواهيم به آب فرو بريم ايشان را، پس نه هيچ فريادرس مر ايشان را و نه ايشان رهانيده شوند.
44. مگر بخشيدنى از ما به تأخير عذاب و برخوردارى تا گاهى.
45. و چون گفته شود مر ايشان را: بترسيد از آنچه در پيش شماست و آنچه پس شماست تا مگر شما بخشيده شويد.
46. و نمى‌آيد ايشان را از هيچ آيتى از آيتهاى پروردگار ايشان مگر بودند از وى روى گردانندگان.

[1]. م: ناخوانا

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن جلد : 1 صفحه : 377

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست