ترجمه قرآن - دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن جلد : 1 صفحه : 379

36/ 79- 65
65. امروز مهر مى‌كنيم بر دهانهاى ايشان و سخن مى‌گويد با ما دستهاى [ايشا] ن [566] و گواهى دهد پايهاى ايشان به آنچه بودند مى‌ورزيدند در دار دنيا.
66. و اگر خواستيمى بسوديمى بر چشمهاى ايشان پس پيش دستى كردند به راه، پس چگونه راه بينند؟
67. و اگر خواستيمى بگردانيديمى ايشان را بر جاى ايشان پس نتوانستندى گذشتن را و نه بازگشتندى.
68. و هر كه عمر دهيمش بازگونه كنيمش در آفرينش، ا پس نه هش دارند كه آن خداى كه قادر است بر تحويل احوال قادر است بر بعث.
69. و نياموزانيديم او را محمّد را سخن موزون را يعنى نه شعر و نه شعر گفتن و نه خود مى‌سزد مرو را قافيه‌گويى، نيست وى قرآن مگر ياد كردى و پندى و شرفى و نبى پيدا كننده.
70. تا بيم كند قرآن و محمّد آن را كه بود زنده به دل و واجب شود و سزا گردد گفتار وعيد حجت بر ناگروندگان بدين قرآن.
71. ا نديدند كه هراينه ما آفريديم براى ايشان از آنچه كرد توانايى ما به قوت و قدرت خود بى‌معونت حق چهارپايان پس ايشان مرو راست گردانندگان خداوندان و نگه داران؟
72. و رام كرديم آن را از بهر ايشان پس از آنهاست بر نشستنى ايشان و از آنها مى‌خورند.
73. و مر ايشان راست در آنها سودها و جايهاى آشاميدنى، ا پس نه سپاس دارى كنند؟
74. و گرفتند از جز خداى خدايانى مگر ايشان يارى كرده شوند در اين جهان و در آن جهان.
75. نتوانند يارى دادنشان و ايشان يعنى مشركان مر ايشان راست يعنى بتان را سپاهى آورده‌شدگان در دوزخ.
76. [1] ... ما مى‌دانيم آنچه نهان مى‌كنند و آنچه آشكارا مى‌كنند.
77. ا و نديد آدمى [567] هراينه ما آفريديم او را از آب پشت پس ناگاه وى پيكار كنند [ه‌] است پيدا؟
78. و پيدا كرد بزد ما را داستانى ابىّ بن خلف و فراموش كرد آفرينش خود را. گفت: كه زنده كند استخوان را و وى پوسيده بود؟
79. بگوى زنده كندش آن كه آفريدش نخستين بار و وى به هر آفريده داناست.

[1]. م: ناخوانا

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن جلد : 1 صفحه : 379

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست