36/ 83- 80 80. آنكه كرد از بهر شما از درخت سبز آتشى و آن سرخ و عفار است، پس ناگاه شما از وى مىافروزانيد [1]. 81. ا نيست آن كه آفريد آسمانها را و زمين را توانا بر آنكه آفريند مانندشان را؟ آرى، و وى آفريدگار داناست. 82. هراينه فرمان وى چون خواهد چيزى را كه گويد مرو را بباش، پس مىباشد. 83. پس پاكى آنكه به قبضه قدرت اوست به اوست پادشاهى هر چيزى و به وى بازگردانيده شويد. صافات، مكّى، 182 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 37/ 14- 1 1. سوگند بدان بربسته صف ايستادگان بربسته ايستادنى. 2. پس سوگند بدان بازدارندگان باز [2] ... 3. [3] ... خوانندگا [ن] ياد كرد. 4. بدرستى كه خداى شما هراينه يك است خداست. 5. پروردگار آسمانها و زمين و آن [4] ... [568] خاورها و باخترها. 6. بدرستى كه ما آراسته كرديم آسمان را نزديكتر به آرايش ستارگان. 7. و نگاه داشتيم و نگاه داشتى از هر ديوى ستمبه. 8. نيوشه نكنند به سوى انجمن برتر و مىاندازند ايشان را از هر سويى. 9. و دور مىكنند دور كردنى و مر ايشان راست عذابى پيوسته. 10. نتوانند شنودن سخن فرشتگان آسمان را مگر آنكه در ربايد آن در ربودنى پس از پس درآيد او را آتش پاره درخشان. 11. پس بپرس يا محمّد ايشان را، ا ايشان سختترند از جهت آفريدن يا آن كس كه آفريديم ما چون فرشتگان در آسمان؟ هراينه ما آفريديم ايشان را از گل دوسنده چفسنده. 12. نه كه شگفتى از انكار ايشان به قيامت و افسوس مىدارند ايشان. 13. و چون فرا ياد داده شوند ايشان قيامت را، ياد نكنند و پند نگيرند و از آن نينديشند. 14. و چون بينند نشانى و معجزه، فسوس مىدارند. [1]. م: «مىافروزانند» [2]. م: ناخوانا [3]. م: ناخوانا [4]. م: ناخوانا