بسم اللّه الرّحمن الرّحيم [577] 38/ 16- 1 1. سوگند به حق اين سوره و به حق اين نبى خداوند ياد كرد و بزرگوارى فضل و شرف. 2. نه كه آنانى كه نگرويدند در امتناع و تنگىاند از دين و خلاف و ناسازى. 3. چندا كه نيست كرديم از پيش ايشان از گروهى پس آواز دادند يكديگر را نزديك عذاب به فرياد خواستن و نه هنگام گريختن. 4. و شگفتى كردند كافران مكّه كه آمد ايشان را بيم كننده از ايشان، و گفت آن ناگروندگان: كه اين محمّد جادويى است دروغگوى. 5. ا گردانيد همه آن خدايان را خدايى يگانه يك خداى بدرستى كه اين هراينه چيزى است سخت شگفت بعد ما كه ما را سيصد و شصت خداست. 6. و برفت و برخاست [1] گروهى از ايشان و گفتند يكديگر را كه برويد و شكيبايى صبر كنيد بر پرستيدن خدايان خويش، بدرستى كه اين دين شرك دينى است هراينه چيزى است كه خواسته شود كه مىخواهد به ما. 7. نشنويديم به اين دين را كه محمد آورد در اين كيش پسين يعنى دين پدران ما. نيست اين كه محمد مىگويد مگر فرابافته و دروغى. 8. افرو آورده شد آن را راستاراست فرو آوردند برو اين وحى و قرآن را از ميان ما؟ خداى گفت: نه كه، ايشان در گمانىاند از ياد كرد من: نه كه اين دليرى بدان مىكنند كه هنوز نچشيدند عذاب مرا. 9. يا نزديك ايشان است خزينههاى بخشايش يعنى نبوت و رسالت پروردگار تو بىهمتا بسيار بخش. 10. يا مر ايشان راست پادشاهى آسمانها و زمين و آنچه ميان اين دو است اگر چنين است پس برآيندا و بر شوندا به راهها و درهاى آسمان. 11. لشكرى عظيمى آنجا شكسته و مقهور است از لشكرها و گروهها. 12. دروغگوى داشت پيش از ايشان گروه نوح نوح را و گروه هود را و گروه فرعون را و نيز موسى را خداوند ميخها يعنى ملك استوار. 13. و گروه صالح دروغ داشت صالح را و گروه لوط لوط را [578] و خداوندان آن بيشه شعيب را. اينان گروهاناند دروغ گوى دارنده. 14. نيست هر يكى ازيشان همه مگر كه به دروغ داشت پيغمبران را پس سزا گشت و واجب شد عقوبت من بريشان. 15. و چشم نمىدارد اينان مگر بانگى يكى يك بانگى را، نيست مر او را هيچ بازگردانيدنى و مهلتى. 16. و گفتند كافران: اى پروردگار ما! بشتابان ما را براى [ما] نامه ما را نصيب ما را از عذاب پيش از روز شمار. [1]. م: «برخواست»