38/ 88- 87 87. نيست او اين قرآن مگر پندى و يادگارى مر جهانيان را. 88. و هراينه بدانيد صحت خبر اين قرآن را پس از هنگامى. زمر، مكّى، 75 آيه [584] بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 39/ 6- 1 1. فرستادن نامه اين قرآن يا اين سوره از خداست بىهمتا درستكار و درستگفتار. 2. بدرستى كه ما فرستاديم به سوى تو اى محمّد اين نامه را قرآن را به سزا و درست، پس بپرست خدا را به يگانگى ويژه كننده او را براى [او] اين كيش حق را. 3. بدان كه مر خداى راست كيش ويژه و آنانى كه فرا گرفتند از فرود او دوستان را و معبودان را اگر گويند چرا مىپرستيد آنها را؟ گويند: نمىپرستيم ايشان را مگر تا نزديك گردانند ما را به سوى خدا نزديكى كرامت. بدرستى كه خداى داورى كند در ميان ايشان در آنچه ايشان در آن ناسازى مىكنند. بدرستى كه خداى راه ننمايد آنى را كه او دروغگوى است ناسپاس. 4. اگر خواستى خداى كه فرا گيرد فرزندى، هراينه برگزيدى از آنچه مىآفريند آنچه خواهد. پاكى او، او خداى است يگانه شكننده كامها. 5. آفريد آسمانها را و زمين به سزا مىگرداند مىپيچد شب را بر روز و مىگرداند و مىپيچد روز را بر شب و رام كرد آفتاب را و ماه را ... مر هنگام زدى نام برده. بدان كه او بىهمتاست ارجمند آمرزگار. 6. آفريد شما را از تنى يگانه يك تن و آن آدم بود بازگردانيد از آن تن جفت او را حوّا را و فرو آورد براى شما انزال عطاء از چهارپايان هشت از گونههاى چهارپاى اشتر نر و ماده، گاو نر و ماده، ميش نر و ماده [585] مىآفريند شما را در شكمهاى مادران شما آفريدنى از پس آفريدنى در تاريكيهاى سهگانه. آنتان خداى پروردگار شما، مرو راست پادشاهى، نيست هيچ خدايى مگر او پس چگونه پس به كدام شبهه گردانيده مىشويد؟