39/ 75- 70 70. و داده شد به تمام هر تنى جزاى آنچه كرد كرده بود و او داناتر است به آنچه همىكنند بندگان او. 71. و رانده شد شود آنانى كه نگرويدند به سوى دوزخ گروه گروه تا چون آيند آن را، گشاده كرده شود درهاى آن و گويد ايشان را نگهبانان آن دوزخ: ا نيامد شما را پيغامبرانى هم از شما كه همىخوانند بر شما آيتها و نشانهاى پروردگار شما و بيم همىكنند [1] شما را از رسيدن و ديدن روز شما كه اين روزى است؟ گفتند گويند: آرى! و ليكن سزا شد سخن عذاب بر ناگروندگان يعنى سخت بد و قضاى بد در ما رسيد. 72. گفته شد گويند: در آئيد در درهاى دوزخ جاويدان در آن پس چه بدا جايگاه گردن كشان. 73. و رانده شد شود آنانى كه پرهيزيدند ترسيدند از پروردگار خويش به سوى بهشت گروه گروه بر تجائب تا چون آيند آن را و گشاده شود درهاى آن بهشت و گويد ايشان را نگهبانان آن: درود و آفرين باد بر شما، خوش بوديد شايسته بهشت، پس در آييد در آن جاويدان. 74. و گفتند: و گويند سپاس و ستايش مر خداى راست آنى كه راست كرد ما را نويد خود را و داد ما را ميراث اين زمين بهشت را كه جاى مىگيريم از بهشت هرجا كه مىخواهيم. پس چه نيكا مزد كار كنندگان. 75. و بينى يا محمد فرشتگان را [595] گرد درآيندگان طواف كنندگان از گرد عرش بار خداى به پاكى ياد همىكنند به ستايش پروردگار خويش و گذارده شد شود داورى در ميان ايشان به سزا و گفته شد شود سپاس و ستايش مر خداى راست پروردگار جهانان و جهانيان. مؤمن (غافر)، مكّى، 85 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 40/ 3- 1 1. سوگند به حلم و ملك او. 2. كه فرستادن اين نامه اين سوره يا قرآن از خداست خداى بىهمتا دانا به همه چيزها. 3. آمرزنده گناه و پذيرنده بازگشت توبه تائبان، سخت عقوبت، خداوند افزونى و بىنيازى، نيست هيچ خدايى مگر او، به سوى اوست بازگشت همه. [1]. م: «كند»