40/ 24- 13 13. او آنى است فرا مىنمايد شما را نشانهاى خويش را و فرو مىآرد براى شما از آسمان روزى، و پند نگيرد به آيتهاى خداى مگر آن كه بازگردد به دل به حق. 14. پس بخوانيد خداى را به يگانگى ويژه كنندگان براى او كيش اسلام را و اگر چه دشوار دارد و راضى نشود ناگروندگان. 15. بردارنده پايهگاههاى درجهها بندگان خداوند عرش، مىفرستد روح معرفت يا قرآن يا وحى يا جبرئيل را از فرمان خويش بر آن كه خواهد از بندگان خويش تا بيم كند در روز فراهم رسيدن. 16. روزى كه ايشان بيرون آيندگانند از گور و عرصات، پوشيده نشود بر خداى از ايشان هيچ چيزى، پس ندا كنند كه، مر كراست پادشاهى امروز؟ خلق جواب دهند كه، مر خداى راست يگانه شكننده كامها بسيار پادشاهى او را. 17. امروز پاداشت داده شود هر تنى برّة او فاجرة به آنچه ورزيد ورزيده و كرده بود نه ستمى از خداى امروز بر كسى، بدرستى كه خداى زود شمار است. 18. و بيم كن يا محمّد ايشان را از عذاب روز نزديك خطّه و آن روز قيامت است! آنگاه كه دلها نزديك گلوها رسيده باشد از هول آن روز اندوهگينان مغمومين. نيست مر ستمكاران را به شرك هيچ خويشى دلسوزى و نه هيچ خواهشگرى كه فرمان برده شود. 19. همىداند كاست كارى چشمها را دزديده نگريستن شما را به حرام و آنچه بپوشاند سينهها دلها از انديشنها. 20. و خداى داورى كند به سزا و راست هم درين هم در آن جهان و آنانى كه همىخوانند خداى ايشان [را] از فرود او داورى نكنند و نتوانند كرد به هيچ چيز نه درين جهان و نه در آن جهان، بدرستى كه خداى او شنواست گفتار بندگان را بينا به كردار ايشان. 21. ا [و] نرفتند مشركان مكّه در روى زمين، پس تا نگه كنند ببينند [598] كه چگونه بود سر انجام آنانى كه ... از پيش ايشان. بودند ايشان سختتر از ايشان از جهت نيرو و از جهت نشانها در زمين به عمارت، پس گرفت ايشان را خداى به گناهان ايشان و نبود مر ايشان را از عذاب خداى هيچ نگاه دارنده. 22. آنت عذاب ايشان را به سبب اينكه ايشان بود كه مىآمد ايشان را پيغمبران ايشان به آن روشنان از معجزه و حجّت و كتاب پس نگرويدند پس گرفت ايشان را خداى، بدرستى كه او نيرومند است سخت عقوبت. 23. و هراينه هراينه فرستاديم موسى را به نشانهاى به آيتها خويش و حجّتى پيدا و هويدا چون عصا و يد بيضا. 24. به سوى فرعون جبّار و هامان مكار و قارون خاكسار، پس گفتند كه اين موسى جادويى است دروغگوى.