41/ 24- 15 15. پس امّا عاديان قوم هود، پس گردنكشى كردند در زمين به ناسزا و ناراست و گفتند: كيست سختتر از ما از جهت نيرو؟ ا و نگه نكردند [1] و نديدند كه خداى آن خدايى است كه آفريد ايشان را او سختتر است از ايشان از جهت نيرو؟ و بودند به نشانهاى ما كه انكار مىكنند مىكردند. 16. پس فرستاديم بر ايشان بادى سرد سرد در روزهاى شومان و بدبختان تا بچشانيم ايشان را عذاب رسوايى خوارى را در اين زندگانى نزديكتر و فروتر و هراينه عذاب آن جهان بازپسين رسواتر و ايشان يارى كرده نمىشوند. 17. و امّا قوم صالح، پس راه نموديم ايشان را باز خوانديم ايشان را با حق، پس دوست داشتند برگزيدند نابينايى و كورى را بر راه راست پس گرفت ايشان را بانگ رسنده و كوبنده عذاب خوار كننده خوارى [609] به آنچه بودند كه مىورزيدند و مىكردند. 18. و رهانيديم آنانى را كه گرويدند و بودند كه مىپرهيزيدند از كفر و معاصى. 19. و روزى كه برانگيخته شود دشمنان خداى به سوى آتش دوزخ، پس ايشان بازداشته شوند تا اوّل و آخر جمع آيند. 20. تا چون آيد آن را به دوزخ و به قيامت گواهى دهد بر ايشان شنوايى گوش ايشان و بيناييهاى و چشمها ايشان و پوستهاى هفت اندام ايشان به آنچه بودند كه همىكردند. 21. و گويند مر پوستهاى خويش را، چرا گواهى داديد بر ما؟ گويند ما از خويشتن نگفتيم بل كه به سخن آورد ما را خداى آن خدايى كه به سخن آورد هر چيز را سخنگوى و او آفريد شما را نخستين بار و به سوى او بازگردانده شويد در روز قيامت. 22. و نبوديد و نتوانستيد كه پنهان شويد از اعضاى خويش ازين كه گواهى دهد بر شما شنوايى گوش شما و نه بيناييهاى چشمهاى شما و نه پوستهاى اندامهاى شما و ليكن درياب پنداشتيد كه خداى نمىداند بسيارى را از آنچه مىكنيد همىكرديد. 23. و آنتان گمان انديشه شما آنى كه گمان برديد انديشه كرديد به پروردگار خويش، هلاك كرد شما را آن گمان پس گشتيد از جمله زيانكاران. 24. پس اگر صبر شكيب كنيد، پس آتش جايگاه است مر ايشان را و اگر بازگشتن خواهند به آشتى به دار دنيا پس نيستند ايشان از جمله بازگردانيدگان به آشتى به دار دنيا. [1]. م: «نه نگه نكردند»