42/ 35- 24 24. يا همىگويند كه فرا بافت محمد عليه السّلام بر خداى دروغى را، پس اگر خواهد خداى مهر نهد بر دل تو به صبر و ببرد و دور كند خداى از دل تو باطل را دل تنگى را و درست كند و آشكارا درست را اسلام به سخنهاى خويش به قرآن و دلالات آن، كه او داناست به خداوند به آنچه سينهها؟ 25. و او آنى كه فرا پذيرد توبه بازگشتن را از بندگان خويش و درگذارد از بديها و داند آنچه مىكنند. 26. و پاسخ دهد دعاى آنانى را كه گرويدند و كردند شايستهها را از كارها و بيفزايد ايشان را از افزونى خويش، و ناگروندگان مر ايشان راست عذابى سخت. 27. و اگر بگسترانيدى خداى روزى را مر بندگان خويش را، هراينه در گذشتندى در زمين از اندازه و ليكن فرو مىآرد به اندازه آنچه خواهد بدرستى كه او به بندگان خويش آگا [ه] است بينا. 28. و او آنى كه فرو آرد باران را از پس آنچه نوميد شد شدند از باران و پراكنده كند بخشايش خويش را يعنى باران را و او يار مؤمنان و دوست است ستوده سزاوار ستايش. 29. و از نشانهاى اوست آفريدن آسمانها و زمين و آنچه بپراكند در آن دو كه آسمان و زمين است از جنبنده و او بر فراهم آوردن ايشان بعث خلق [619] چون خواهد تواناست. 30. و آنچه فرا رسد شما را از هر رسنده پس آن به سبب آنچه ورزيد و كرد دستهاى شما از گناه و در مىگذارد از بسيارى. 31. و نيستيد شما عاجز يابندگان خداى را و از پيش شوندگان برو در زمين و نيست مر شما را از فرود خداى هيچ دوستى و نه از هيچ يارىگرى. 32. و از نشانهاى كمال قدرت اوست آن كشتيهاى رونده در دريا مانند كوهها. 33. اگر خواهد او بياراماند باد را پس گردند ايستادگان بر پشت آب آن دريا، بدرستى كه در آنت است هراينه نشانها مر هر شكيبايى سپاس دار را. 34. يا اگر خواهد هلاك كند آن كشتيها را به سبب آنچه ورزيدند و كردند از گناه و در گذارد از بسيارى اگر خواهد. 35. و داند آنانى كه پيكار مىكنند در آيتهاى ما، نيست مر ايشان را از هيچ پناه جايى از عذاب.