46/ 26- 19 19. و مر هر يكى راست پايهگاهها از آنچه كردند و تمام دهد ايشان را جزاى كردارهاى ايشان و ايشان هيچ ستم كرده نشوند. 20. و روزى كه نموده شوند و ظاهر آنانى كه نگرويدند بر آتش، گويند ايشان را كه ببرديد خوشهاى خويش را در زندگانى خويش فروتر و نزديكتر و برخوردارى گرفتيد شما به آن، پس امروز پاداشت داده شويد عذاب خوارى را به سبب آنچه بوديد كه گردنكشى مىكرديد در زمين به نادرست و ناسزا و به سبب آنچه بوديد كه بيرون مىشديد از فرمان خداى. 21. و ياد كن تو اى محمّد برادر، خداوند عاد را يعنى هود را (ع)، چون بيم كرد او گروه خويش را در آن ريگهاى دراز و بلند نام ولايتى است و هراينه گذشت بيمكنندگان پيغمبران از پيش او و از پس او: كه مپرستيد مگر خدا را كه من همىترسم بر شما از عذاب روز بزرگ. 22. گفتند: ا آمده ما را تا بگردانى ما را از خدايان ما پس بيار ما را به آنچه وعده همىكنى ما را اگر هستى تو از جمله راستگويان. 23. گفت هود: هراينه آن دانش آنكه عذاب كى خواهد بود نزد خداست و همىرسانم شما را من آنچه فرستاده شدهام به آن و لكن من مىبينم شما را گروهى كه نمىدانيد. 24. پس چون ديدند او را ابرى پيش آينده رودهاى ايشان، ايشان گفتند اين ميغى است [643] بارنده ما را بارانى نه كه او ميغ آن چيزى است كه فرا خواستيد به شتاب آن را، بادى است در آن است عذابى دردناك. 25. هلاك مىكند هر چيزى را كه بر آن بگذشت به فرمان پروردگار خويش پس گشتند كه نديده شود مگر جايهاى آراميدن ايشان، همچنانت پاداشت دهيم گروه گناهكاران را. 26. و هراينه هراينه جايگاه داديم و دستگاه ايشان را در آن چه جايگاه نداديم شما را در آن و كرديم گردانيديم براى ايشان شنوايى را و بيناييها را و دلها را زيركتر از شما، پس بىنياز نكرد از ايشان شنوايى ايشان و نه بيناييهاى ايشان و نه دلهاى ايشان از هيچ چيزى چون بودند كه انكار مىكردند به نشانهاى آيتهاى خداى و گرد در آمد به ايشان سزاى آنچه بودند به آن كه فسوس مىكردند.