فتح، مدنى، 29 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 48/ 9- 1 1. بدرستى كه گشاديم مكه را براى تو اى محمّد گشادنى پيدا و هويدا. 2. تا بيامرزد مر ترا خداى آنچه پيش بود از گناه تو و آن چه پس بود و تمام كند نيكوداشت خويش را بر تو به نبوّت و رسالت و كرامت و نمايد ترا راهى راست. 3. و يارى كند ترا خداى يارى كردنى بىهمتا. 4. او آن خدايى است كه فرود آورد او آن آرامش را در دلهاى گروندگان تا بيفزايند ايشان گرويدنى تصديقى به وعده خداى با گرويدن خويش و مر خداى راست لشكرهاى آسمانها و زمين و بود و هست خداى دانا گفتار ايشان درستكار و درست گفتار. 5. تا درآرد گروندگان را از مردان و گروندگان را از زنان، بوستانهايى كه همىرود از زير اشجار آن بهشتها جويهاى مى و شير و انگبين و آب صافى جاويد ماندگان [651] در آن بهشتها و در گذارد و فرو پوشد از ايشان بديهاى ايشان را و بود و هست آنت نزد خداى فيروزى بزرگ. 6. و شكنجه كند و عذاب كند دورويان را از مردان و دورويان را از زنان و انبازگويان را از مردان و انبازگويان را از زنان گمان برندگان به خداى گمان بد، بر ايشان باد گردش گردنده بد يعنى حادثه و هلاكت، و خشم گرفت خداى بر ايشان و نفرين كرد ايشان را و ساخته كرد براى ايشان دوزخ را و چه بد جاى بازگشت آن دوزخ. 7. و مر خدا راست لشكرهاى آسمانها و زمين و بود و هست خداى بىهمتا كينهكش از دشمنان درستكار و درست گفتار حكم كننده به هلاك ايشان. 8. بدرستى كه ما فرستاديم ترا اى محمّد گواهى دهنده بر امّت و مژده دهنده به بهشت و بيم كننده به دوزخ. 9. تا بگرويد به خداى و پيغمبر او و يارى دهيد او را و شكوه داريد او را و به پاكى ياد كنيد او را بامداد و شبانگاه.