49/ 18- 15 15. هراينه هراينه گروندگان آنانى كه گرويدند به خداى و پيغامبر او باز پس در گمان نشدند و كوشش كردند به خواستههاى خويش و تنهاى خويش در راه خداى، اينان ايشان راست گويانند در ايمان. 16. بگوى يا محمّد ايشان را، ا مىآموزيد مىآگاهانيد خداى را به كيش به ايمان خويش؟ و خداى همىداند آنچه هست در آسمانها و آن چه در زمين و خداى به هر چيزى داناست. 17. منت همىنهند [1] بر تو اى محمّد كه گردن نهادند، بگوى تو اى محمّد كه هيچ منّت منهيد بر من گردن نهادن خويش را، نه كه خداى منّت همىنهد بر شما كه راه نمود شما را مر گرويدن را، اگر هستيد راستگويان. [659] 18. بدرستى كه خداى مىداند ناپيدا و نهانى آسمانها را و زمين و خداى بيناست به آنچه همىكنيد. ق، مكّى، 45 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 50/ 8- 1 1. سوگند به اين سوره و اين نبى بزرگوار كه نگرويدند. 2. نه كه شگفت داشتند كه آمد ايشان را بيم كننده از ايشان، پس گفت ناگروندگان اين چيزى است سخت شگفت. 3. ا چون بميريم و باشيم خاكى زنده شويم آنت باز آوردنى است و برانگيختنى دور. 4. هراينه دانستيم آنچه را كه بكاهد زمين از ايشان و نزد ماست نبشته نگاه دارنده نگاه داشته شده. 5. نه كه دروغ داشتند به راست و درست را چون آمد ايشان را پس ايشان ازين قرآن در كارىاند بهم آميخته و شوريده. 6. ا پس نگه نكردند ايشان سوى آسمان زبر ايشان كه چگونه برآورديم آن آسمان را و آراستيم آن آسمان را به شمس و قمر و كواكب و نيست مر او را از شكافها و درزها. 7. و زمين را باز كشيديم آن را بر روى آب و انداختيم در آن زمين كوههاى بيخآور و برويانيديم در آن زمين از هر گونه نباتى زيبا. 8. نمودارى كه در آن نگريد و يادگارى و پندى مر هر بنده را بازگردنده به دل به حق. [1]. م: «همىدنهند»