70/ 44- 30 30. مگر بر زنان خويش يا آنچه خداوند شد دستهاى ايشان يعنى كنيزكان پس ايشان نه سرزنش زدهشدگانند. 31. پس هر كه بجويد جز از اينت كه ياد كرديم، پس اينان ايشان گذرندگانند از اندازه. 32. و آنانى كه ايشان مر امانتهاى خويش را استوار داشته و پيمان خويش را نگه دارندگانند. 33. و آنانى كه ايشان به گواهيهاى خويش ايستادگانند. 34. و آنانى كه ايشان بر نماز خويش پيوستگى همىكنند نگاه مىدارند. 35. اينان در بهشتهاى گرامى كرده شدگانند به انواع تحف. 36. پس چيست مر آنانى را كه نگرويدند سوى تو شتابندگان؟ 37. از سوى دست راست و از سوى دست چپ گروه گروه. 38. ا مىبيوسد هر كسى از ايشان كه در آورده شود در بهشت آسايش؟ 39. حقا كه در نيابد بدرستى كه ما آفريديم ايشان را از آن چه مىدانند از قطره آب. 40. پس سوگند ياد كنم به پروردگار جايهاى برآمدن آفتاب و جايهاى فرو شدن آفتاب [727] بدرستى كه ما هراينه توانايانيم. 41. بر آن كه بدل كنيم بهترى را ازيشان و نيستيم ما هرگز پيشى گرفته شدگان. 42. پس بگذار ايشان را تا گفت و گوى كنند و بازى كنند تا فرا رسند و ببينند آن روز خويش را آنى كه نويد كرده مىشوند و بيم. 43. به آن روزى كه بيرون آورده شوند از گورها شتابان گويى همانا كه ايشان به سوى نشانه همىشتابند. 44. پهن باز مانده فروتنان ترسان چشمهاى ايشان، همىرسد ايشان را خوارئ و نژندى آنت گويند آن روز آنى كه بودند در دنيا كه بيم كرده مىشدند ايشان از آن. نوح، مكّى، 28 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 71/ 3- 1 1. بدرستى كه ما فرستاديم نوح را به سوى گروه او كه بيم كن گروهت را از پيش آن كه آيد ايشان را شكنجه دردناك. 2. گفت نوح: اى گروه من! بدرستى كه من مر شما را بيم كنندهام پيدا و هويدا. 3. كه بپرستيد به يگانگى خداى را و بترسيد بپرهيزيد ازو و فرمان بريد مرا.