71/ 28- 24 24. و بدرستى كه گمراه كردند بتان بدين بتان بسيارى را از خلق و ميفزاى الهى ستمكاران را به پرستيدن اين اصنام مگر گمراهى. 25. از سبب گناهان ايشان خويش به آب طوفان فرو برده شدند، پس در آورده شدند در آتش دوزخ، پس نيافتند براى خويش از فرود خداى يارانى. 26. و گفت نوح: اى پروردگار من! مگذار تو بر روى زمين از ناگروندگان هيچ باشنده سرايى و خانه. 27. بدرستى كه تو اگر گذارى ايشان را، گمراه كنند بندگان ترا و نزايند مگر بدكارى را ناگرونده ناسپاسى را. 28. اى پروردگار من! بيامرز مرا و مر مادر و پدر مرا و مر آنى را كه در آمد در خانه من قيل مسجدى و قيل سفينتى گرونده، و مر گروندگان را از مردان و گروندگان را از زنان و ميفزاى ستمكاران را مگر هلاكى. جن، مكّى، 28 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 72/ 8- 1 1. بگو تو يا محمّد كه پيغام كرده شد به سوى من كه شأن اين است كه شنيد فرا شنيدند گروهى از پريان، پس گفتند بدرستى كه ما شنيديم نبى سخت شگفت. 2. كه راه مىنمايد و همىخواند به سوى راه راست پس گرويديم به آن قرآن يا رسول يا توحيد و هرگز انباز نياريم به پروردگار خويش هيچ كسى را. 3. و بدرستى كه شأن اين است برتر بزرگوارئ پروردگار ما، فرا نگرفت هيچ زنى را و نه هيچ فرزندى. 4. و بدرستى كه او شأن بود همىگفت بىخرد ما بر خداى سخن دورى كه او را زن و فرزند است. [730] 5. و بدرستى كه ما پنداشتيم كه هرگز نگويد آدميان و پريان بر خداى دروغى كه او را زن و فرزند است. 6. و بدرستى كه شأن بود مردانى از آدميان، پناه مىخواستند و زينهار به مردانى از پريان كه اعوذ بسيد هذالوادى پس افزودند پريان ايشان را گردن كشى و طغيانى. 7. و بدرستى كه ايشان آدميان پنداشتند همچنان كه پنداشتيد كه هرگز بر نيانگيزد از گور و نفرستد به رسالت خداى هيچ كسى را. 8. و بدرستى كه ما بسوديم رسيديم اين آسمان را، پس يافتيم آن را آسمان را كه پر كرده شد آن پاسبانى پاسبانانى سخت و آتش پارههاى روشن.