92/ 21- 13 13. و بدرستى كه ما را هراينه آن بازپسين و آن نخستين. 14. پس بيم كردم شما را از آتشى زبانه مىزند. 15. در نيايد در آن مگر آن بدبخت. 16. آن كه به دروغ داشت و برگشت. 17. و زود به يكسو شود از آن، آن پرهيزكار. 18. آن كه دهد خواسته خويش، پاكى مىجويد. 19. و نيست كسى را نزد او از نيكويى [760] كه پاداشت داده شود. 20. مگر جستن خشنودئ پروردگار خويش برتر. 21. و هراينه زود خشنود گردد. ضحى، مكّى، 11 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 93/ 11- 1 1. سوگند به هنگام چاشت. 2. و به شب چون آرامد. 3. نگذاشت ترا پروردگارت و دشمن نداشت. 4. و هراينه آن بازپسين بهتر مر ترا از آن نخستين. 5. و هراينه زود دهدت پروردگارت، پس خشنود شوى. 6. ا نيافت ترا بىپدر پس پناه داد؟ 7. و يافت ترا راه گم كرده پس راه نمود؟ 8. و يافت ترا درويش پس بىنياز كرد؟ 9. پس بر هر تقدير بىپدر را، پس مشكن. 10. و امّا خواهنده را، پس بانگ بر مزن. 11. و اما به نيكوداشت پروردگارت، پس سخن كن. انشراح، مكّى، 8 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 94/ 1 1. ا نگشاديم مر ترا سينهات را؟