3/ 117- 109 109. و مر خدا را آنچه در آسمانها و آنچه در زمين و به خداى بازگردانده شود كارها. 110. هستيد بهترين گروهى كه بيرون آورده شد. براى مردمان، مىفرماييد به شناخته و باز مىداريد از ناشناخته و مىگرويد به خداى. و اگر گرويدى خداوندان نامه، هراينه بودى بهتر مر ايشان را. ازيشان گروندگان و بيشتر ايشان بيرون شوندگان. 111. هرگز زيان نرسانند شما را مگر آزارى و اگر كشش كنند با شما، گردانند شما را پسها را باز پس يارى كرده نشوند. 112. زده شد بر ايشان خوارى هر جا كه يافت شوند مگر به رسنى از خداى و رسنى از مردمان [77] و سزاوار شدند به خشمى از خداى و زده شد بر ايشان درويشى، آنت به كه ايشان بودند نمىگرويدند به نشانهاى خداى و مىكشتند پيغمبران را به ناسزا. آنت به آنچه نافرمانى كردند و بودند در مىگذشتند. 113. نيستند برابر از خداوندان نامه گروهى ايستاده مىخوانند نشانهاى خدا را هنگامهاى شب و ايشان سجود مىكنند. 114. مىگروند به خداى و روز بازپسين و مىفرمايند به شناخته و باز مىدارند از ناشناخته و مىشتابند در نيكيها و اينان از شايستگان. 115. و آنچه كنيد از نيكى، پس هرگز ناسپاسى كرده نشويد آن را و خداى داناست به پرهيزكاران. 116. بدرستى كه آنانى كه نگرويدند هرگز بىنياز نكند ازيشان خواستههاى ايشان و نه فرزندان ايشان از خداى چيزى و اينان خداوندان آتشاند ايشان در آن جاويدان. 117. داستان آنچه هزينه مىكنند در اين زندگانى نزديكتر همچو داستان بادى، در آن سرمايى رسيد، كشت گروهى كه ستم كردند تنهاى خويش را پس نيست كرد او را، و ستم نكرد ايشان را خداى و لكن تنهاى خويش را ستم مىكنند. [78]