(بهاى غله). قالُوا يا أَبانا ما نَبْغِي هذِهِ بِضاعَتُنا (يوسف 65) آخريان به معنى كالا و مال و متاع در نوشتههاى فارسى به كار رفته است. در برخى از متون به صورت اهريان آمده است: سرمايه دروغ و نفاق است و كبر و بخل بس سودها كه خلق بر اين اهريان كند
(ديوان كمال الدين اصفهانى، ص 436) «من حمل سلعته، فقد برئ من الكبر: هر كه اهريان خويشتن با خانه خويشتن برد بر دست خويش، وى دور بود از تكبّر.» (شرح فارسى شهاب الاخبار، ص 52) براى نمونههاى بيشتر: ترجمه تفسير طبرى، ص 749 و 750 و 755، تفسير شنقشى، ص 97 و 174 و 210؛ ترجمه و قصههاى قرآن، ص 405 و 411؛ ترجمه النهاية؛ ص 311؛ ديوان كمال الدين اصفهانى، ص 87؛ قابوسنامه، ص 171. آخريان آخريانى: بِضاعَةً اين كودكى است (پسرى است) و پنهان داشتند (بر ديگران) او را آخريانى هذا غُلامٌ وَ أَسَرُّوهُ بِضاعَةً (يوسف 19) آذرخش آذرخش آن: بَرْقِهِ نزديك بودى روشنى آذرخش آن كه ببرد (ببردى) ديدهها را يَكادُ سَنا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصارِ (نور 43)