3/ 138- 126 126. و نگرداند آن را خداى مگر مژده مر شما را و آرام گيرد دلهاى شما بدان و نيست يارى مگر از نزد خداى بىهمتا درستكار و درست گفتار. 127. تا بريده كند كناره را از آنانى كه نگرويدند يا نگوسار كند ايشان را پس بازگردند نوميدان. 128. نيست ترا از كار چيزى، يا بازگردد بر ايشان يا عذاب كند ايشان را پس بدرستى كه ايشان ستمكاران. 129. و مر خدا را آنچه در آسمانها و آنچه در زمين، آمرزد مر آنى را كه خواهد و عذاب كند آنى را كه خواهد و خداى آمرزگار بخشاينده. 130. اى آنانى كه گرويدند! مخوريد افزونى را افزونيها ته بر ته و ترسيد از خداى تا مگر شما برهيد. 131. و بپرهيزيد از آتش آنى كه [80] آماده كرده شد براى ناگروندگان. 132. و فرمان بريد خداى را و پيغامبر را تا مگر شما بخشيده شويد. 133. و شتابند به آمرزشى از پروردگار خويش و بهشتى پهناى آن آسمانها و زمين، آماده كرده شد براى پرهيزكاران. 134. آنانى كه هزينه كنند در شادى و گزند و فرو خورندگان خشم را و گذارندگان از مردمان، و خداى دوست دارد نيكوكاران را. 135. و آنانى كه چون كنند زشتكارى يا ستم كنند تنهاى خويش را، ياد كنند خداى را پس آمرزش خواهند براى گناهان خويش، و هر كه آمرزد گناهان را مگر خداى. و دل ننهند بر آنچه كردند و ايشان مىدانند. 136. اينان پاداشت ايشان آمرزشى از پروردگار ايشان و بهشتهاى مىرود از زير آن جويها جاويدان در آن. و نيك مزد كاركنان. 137. بدرستى كه گذشت از پيش شما روشها و آيينها پس برويد در زمين پس بنگريد چگونه بود سر انجام به دروغ دارندگان. 138. اين هويدايى است براى مردمان و راه نمودنى و پندى مر پرهيزكاران را.