4/ 60- 54 54. يا بدخواهى مىكنند مردمان بر آنچه داد ايشان را خداى را افزونئ خويش، پس بدرستى كه داديم فرزندان ابراهيم را نامه و دانش استوار و داديم ايشان را پادشاهى بزرگ. 55. پس از ايشان آنى كه گرويد به او و از ايشان آنى گرديد ازو و بسنده به دوزخ افروخته. 56. بدرستى كه آنانى كه نگرويدند به نشانهاى ما، زود در آريم ايشان را آتشى، هرگاه كه پخته شد پوستهاى ايشان به جاى نهيم ايشان را پوستهاى [105] جز آن تا بچشند عذاب را، بدرستى كه خداى بود و هست بىهمتا درستكار و درست گفتار. 57. و آنانى كه گرويدند و كردند شايستهها زود در آريم ايشان را در بهشتهاى كه همىرود از زير آن جويها، جاويدان در آن هميشه، مر ايشان را در آن جفتهايى پاك كرده و در آريم ايشان را سايه پناهدار. 58. بدرستى كه خداى مىفرمايد شما را، كه باز گذاريد زينهاريها را به خداوندانش و چون داورى كنيد ميان مردمان كه داورى كنيد به راستى و داد. بدرستى كه خداى چه نيك چيز [1] پند مىدهد شما را به آن. بدرستى كه خداى بود و هست شنوا بينا. 59. اى آنانى كه گرويديد! فرمان بريد خداى را و فرمان بريد پيغامبر را و خداوندان كار از شما، پس اگر پيكار كنيد در چيزى پس بازگردانيد آن را به خداى و پيغامبر اگر هستيد كه گرويد به خداى و روز بازپسين، آنت بهتر و خوبتر سر انجام. 60. ا نديدى به آنانى كه مىگويند كه ايشان گرويدند به آنچه فرو آورده شد به تو و آنچه فرو آورده شد از پيشت مىخواهند كه به داورى شوند به بت و بدرستى كه فرموده شدهاند كه نگروند بدان؟ و مىخواهد ديو كه گمراه كند ايشان را [106] گمراهى دور. [1]. م: «خبر»