4/ 77- 71 71. اى آنانى كه گرويديد! فرا گيريد ترس خويش را پس برويد گروه گروه [1] يا برويد همه. 72. و بدرستى كه از شما كسى هراينه درنگ كند پس اگر رسد شما را رسنده، گويد: بدرستى كه نيكويى كرد خداى بر من چون نبودم با ايشان دستادست. 73. و اگر رسد شما را افزونئ از خداى، هراينه گويد: همانا كه نبود ميان شما و ميان او دوستى، اى كاشكى من بودى با ايشان پس پيروزى يافتمى پيروزى يافتنى بزرگ. 74. پس كشش كندا در راه خداى آنانى كه خرند زندگانى اين جهان به آن جهان، و هر كه كشش كند در راه خداى، پس كشته شود يا به آيد، پس زود دهيم ايشان را مزدى بزرگ. 75. و چيست شما را كه كشش نكنيد در راه خداى و سست گرفته شدگان از مردان [108] و زنان و كودكان آنانى كه همىگويند پروردگار ما بيرون آر ما [را] از اين ده ستمكار كسان آن و گردان ما را از نزدت دوستى و گردان ما را از نزدت يارى گرى؟ 76. آنانى كه گرويدند، كشش همىكنند در راه خداى و آنانى كه نگرويدند كشش همىكنند در راه ديو بت، پس كشش كنيد با دوستان ديو، بدرستى كه سگالش بد ديو بود و هست سست. 77. ا نگه نكردى به آنانى كه گفته شد مر ايشان را باز داريد دستهاى خويش را و به پاى داريد نماز را و دهيد پاكئ خواسته را؟ پس چون نوشته شد بر ايشان كشش، ناگاه گروهى ازيشان همىترسند از مردمان چون ترسيدن خداى يا سختر ترسيدنى، و گفتند: پروردگار ما! چرا نوشتى بر ما كشش كردن را؟ چرا پس نداشتى ما را تا هنگامى نزديك؟ بگوى: برخوردارى اين جهان اندكى است و آن جهان بهتر است مر آنى را پرهيزيد، و ستم كرده نشوند رشته گو دانه خرما. [1]. م: «گروه گرود»