4/ 94- 91 91. زود يابيد ديگران را مىخواهند كه بىترس شوند از شما و بىترس شوند از گروه خويش. هرگاه كه بازگردانيده شوند به آزمايش آشوبى، نگوسار كرده شوند در آن. پس اگر كناره نگيرند از شما و افكنند به شما آشتى را و فرو ندارند دستهاى خويش را، پس گيريد ايشان را و كشيد ايشان را جايى كه يابيد ايشان را، و اينانتان گردانيديم مر شما را بر ايشان دست يافتى پيدا و روشن. 92. و نبود مر گرونده را كه كشد گرونده را مگر [112] بىآهنگى، و هر كه كشد گرونده را بىآهنگ، پس آزاد كردن گردن بنده گرونده و خونبهاى سپرده به سوى كسان خويش مگر كه صدقه كنند. پس اگر باشد از گروهى دشمنانى مر شما را و او گرونده پس آزاد كردن گردنى گرونده و اگر باشد از گروهى ميان شما و ميان ايشان پيمانى، پس خونبهاى سپرده به كسان او و آزاد كردن گردنى گرونده. پس هر كه نيابد پس روزه دو ماه پيوسته بازگشتى از خداى، و بود و هست خداى دانا استوار كار. 93. و هر كه كشد گرونده را آهنگكنان پس پاداشت او دوزخ است، جاويدان در آن، و خشم گرفت خداى برو و نفرين كرد و دور كرد او را و آماده كرد براى او شكنجه بزرگ. 94. اى آنانى كه گرويدند! چون رويد در راه خداى پس روشن دانيد و مگوييد مر آنى را كه پيش آورد به سوى شما آشتى را، نيستى گرونده، مىجوييد كالان زندگانى اين جهان فروتر، پس نزد خداى سودها بسيار، همچنانت بوديد از پيش پس سپاس نهاد خداى بر شما پس روشن بدانيد بدرستى كه خداى بود و هست به آنچه همىكنيد آگاه. [113]