4/ 141- 136 136. اى آنانى كه گرويديد! گرويد به خداى و فرستاده او و نامه آنى كه فرو آورده شد بر فرستاده او و نامه آنى كه فرو آورده شد از پيش، و هر كه نگرود به خداى و فرشتگانش و نامههاى او و فرستادگان او و روز بازپسين، پس بدرستى كه گمراه شد گمراه شدنى دور. 137. بدرستى كه آنانى كه گرويدند باز نگرويدند باز گرويدند باز نگرويدند باز بيفزودند ناگرويدنى، نبود خداى كه آمرزد ايشان را و نه كه نمايد ايشان را راهى. 138. مژده ده دو رويگان را به اين كه: مر ايشان راست شكنجه دردناك. 139. آنانى كه فرا مىگيرند ناگروندگان را دوستان از فرود گروندگان. [121] ا همىجويند نزديك ايشان بزرگى؟ پس بدرستى كه بزرگى مر خدا را همه. 140. و بدرستى كه فرو آورده شد بر شما در نامه كه چون شنويد نشانهاى خدا را، ناگرويده شود به آن و فسوس كرده شود بدان، پس منشينيد با ايشان تا درآيند در سخنى جز آن، بدرستى كه شما آنگاه چون ايشانيد. بدرستى كه خداى فراهم آرنده دو رويگان و ناگروندگان در دوزخ همه. 141. آنانى كه چشم مىدارند به شما، پس اگر باشد مر شما را گشايشى از خداى گويند: ا نبوديم با شما؟ و اگر باشد مر ناگروندگان را بهره، گويند: ا نه توانا بوديم بر شما و بازداشتيم شما را از گروندگان؟ پس خداى داورى كند ميان شما روز رستخيز، و هرگز نگرداند خداى مر ناگروندگان را بر گروندگان راهى.