5/ 11- 6 6. اى [130] آنانى كه گرويدند! چون برخيزيد به نماز پس بشوييد رويهاى خود را و دستهاى خويش را تا آرنجها و دست كشيد به سرهاى خويش و پايهاى خويش تا دو شتالنگ. و اگر باشيد ناپاكان پس نيك پاك شويد و اگر باشيد بيماران يا بر راه گذر يا آيد يكى از شما از گودال يا بساييد زنان را، پس نيافتيد آبى را پس آهنگ كنيد زمينى پاك پس بماليد به رويهاى خويش و دستهاى خويش از آن. نمىخواهد خداى تا گرداند بر شما از تنگى و لكن مىخواهد تا پاك كند شما را و پر كند نيكوداشت خويش را بر شما تا مگر شما سپاس دارى كنيد. 7. و ياد كنيد نيكوداشت خداى را بر شما و پيمان او را آنى كه پيمان كرد با شما بدان، چون گفتيد: شنوديم و فرمان بردارى كرديم و بترسيد از خداى بدرستى كه خداى داناست به خداوند سينهها. 8. اى آنانى كه گرويديد! باشيد ايستادگان مر خداى را گواهان به داد و بر مداردا شما را دشمنى گروهى بر كه داد نكنيد. داد كنيد او نزديكتر مر پرهيزكارى را و بترسيد از خداى بدرستى كه خداى آگاه است به آنچه همىكنيد. 9. وعده كرد [131] خداى آنانى كه گرويدند و كردند شايستهها، مر ايشان راست آمرزشى و مزدى بزرگ. 10. و آنانى كه نگرويدند و به دروغ داشتند به نشانهاى ما، اينان خداوندان آتش بزرگ. 11. اى آنانى گرويدند! ياد كنيد نيكوداشت خداى را بر شما، چون آهنگ كرد گروهى كه دراز كنند به شما دستهاى خويش را پس بازداشت دستهاى ايشان را از شما. و بترسد از خداى و بر خداى پس كار باز گذاردا گروندگان.