5/ 72- 66 66. و اگر كه ايشان به پاى داشتندى توريت را و انجيل را و آنچه فرو آورده شد به ايشان از پروردگار ايشان، هراينه خوردندى از زبر خويش و از زير پايهاى ايشان. از ايشان گروهى ميانهرو، و بسيارى از ايشان چه بدا آنچه همىكنند. 67. اى فرستاده! رسان آنچه فرو آورده شد به تو از پروردگارت، و اگر نكنى پس نرسانيدى پيغام او را، و خداى نگاه دارد ترا از مردمان، بدرستى كه خداى راه ننمايد گروه ناگروندگان. 68. بگو، اى خداوندان نامه! نيستيد بر چيزى تا به پاى داريد توريت را و انجيل و آنچه فرو آورده شد به شما از پروردگار شما، و هراينه افزايد بسيارى را از ايشان آنچه فرو آورده شد به تو از پروردگارت گذشتنى از اندازه و ناگرويدنئ، پس اندوه مبر بر گروه ناگروندگان. 69. بدرستى كه آنانى كه گروند و آنانى كه جهود شدند و از كيش به كيش شوندگان و ترسايان، هر كه گرود به خداى و روز بازپسين و كند شايسته، پس نه بيمى بر ايشان و نه ايشان اندوهگين شوند. [144] 70. هراينه گرفتيم پيمان پسران يعقوب و فرستاديم به ايشان فرستادگان، هرگاه كه آيد ايشان را فرستاده به آنچه دوست نمىدارد دلهاى ايشان، گروهى را به دروغ داشتند و گروهى همىكشتند. 71. و پنداشتند كه نباشد آشوبى، پس كور شدند و كر شدند، باز پس بازگشت خداى بر ايشان، باز پس كور شدند و كر شدند بسيارى ازيشان، و خداى بيناست به آنچه مىكنند. 72. هراينه نگرويد آنانى كه گفتند بدرستى كه خداى او مسيح پسر مريم، و گفت نيك رو: اى پسران يعقوب! بپرستيد خداى پروردگار من و پروردگار شما، بدرستى كه هر كه انباز آرد به خداى، پس هراينه حرام كرد خداى برو بهشت را و جاى پناه او آتش است، و نيست مر ستمكاران را از يارى گران.