و يهوديان و مسيحيان از تو راضى نخواهند شد، تا از آيين آنان، پيروى كنى. بگو:» براستى راهنمايى خدا، تنها راهنمايى (حقيقى) است. «و اگر بعد از دانشى كه به تو رسيد، از هوسهاى آنان پيروى كنى، هيچ سرپرست و ياورى، از سوى خدا، براى تو نخواهد بود. (120) كسانى كه كتاب [الهى] به آنها دادهايم [و] آن را چنان كه شايسته آن است مىخوانند [و پيروى مىكنند]؛ ايشانند كه بدان ايمان مىآورند؛ و كسانى كه بدان كفر ورزند، پس فقط آنان زيانكارند. (121) اى بنى اسرائيل (فرزندان يعقوب)! نعمت مرا كه بر شما ارزانى داشتم، ياد كنيد، و اينكه من شما را بر جهانيان، برترى بخشيدم. (122) و [خودتان را] از (عذاب) روزى حفظ كنيد، كه هيچ كس به جاى شخص [ديگرى] چيزى (از عذاب) كيفر نمىشود؛ و از او هيچ عوضى پذيرفته نمىشود؛ و شفاعت، او را سود نمىدهد؛ و آنان يارى نمىشوند. (123) و (ياد كنيد) هنگامى كه ابراهيم را پروردگارش با كلماتى آزمايش كرد، و (او به خوبى كارِ) آزمايشها را تمام كرد، [خدا به او] فرمود:» در واقع من تو را امام [و پيشواى] مردم قرار دادم. « [ابراهيم] گفت:» و از نسل من (نيز امامانى قرار بده.) « [خدا] فرمود:» پيمان من، به ستمكاران نمىرسد. « (124) و (ياد كنيد) هنگامى كه خانه [كعبه] را براى مردم محل بازگشت [و پاداش] و أمن [و امان] قرار داديم. و (فرموديم:) از مقام ابراهيم، نمازخانهاى (براى خود) برگزينيد. و با ابراهيم و اسماعيل عهد كرديم كه:» خانه مرا براى طواف كنندگان و مجاوران و ركوع كنندگانِ سجدهگر، پاك و پاكيزه كنيد. « (125) و (ياد كنيد) هنگامى را كه ابراهيم گفت:» پروردگارا! اين (مكه) را سرزمين أمن قرار ده؛ و مردمش را- هر كس از آنان بخدا و روز بازپسين، ايمان آورد- از محصولات روزىده. « [پروردگارش] گفت:» (دعاى تو را اجابت كردم) و [لى] هر كس كفر بورزد پس اندكى برخوردارش مىكنم، سپس او را به سوى عذابِ آتش مىكشانم؛ و [چه] بد فرجامى است! « (126)