62. بى گمان كسانى كه گرويدند و كسانى كه آيين يهودان و ترسايان و صائبان را پذيرفتند، اگر به خدا و روز بازپسين گرويده و كارهاى نيك به جاى آرند، پاداششان نزد پروردگارشان است؛ نه بيمى دارند و نه اندوه مىخورند. 63. و آنگاه را [به ياد آريد] كه با شما پيمان بستيم، و [كوه] طور را بر فرازتان برافراشتيم، [و گفتيم] آنچه را به شما دادهايم به جد و جهد بگيريد، و آنچه را كه در آن است به ياد بسپاريد، باشد كه پارسا شويد. 64. آنگاه شما پس از آن [پيمان]، روى گردانديد، و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، بىترديد از زيانكاران بوديد. 65. شما كسانى از خودتان را نيك مىشناسيد كه در روز شنبه تجاوزگرى كردند؛ پس ايشان را گفتيم: بوزينگانى رانده شده باشيد. 66. و ما آن را براى همروزگاران و آيندگانشان مايه عبرتى ساختيم، و نيز اندرزى براى كسانى كه پارسايند. 67. و هنگامى كه موسى به قومش گفت: خدايتان فرمايد، گاوى را بكشيد. گفتند: آيا ما را به ريشخند مىگيرى؟ گفت: به خدا پناه مىبرم كه از كسانى باشم كه نادانند. 68. گفتند: پروردگارت را براى ما بخوان تا برايمان روشن سازد كه آن [گاو] چگونه است؟ گفت: وى فرمايد: آن گاوى است نه پير نه جوان؛ ميانسالى ميان اين و آن؛ پس آنچه فرمان يافتهايد، به جاى آريد. 69. گفتند: پروردگارت را بخوان، تا براى ما روشن كند كه رنگش چگونه است؟ گفت: او فرمايد: آن گاوى است زرد، رنگش ناب، كه بينندگان را شادمان سازد.