58. و آنگاه را [به ياد آريد] كه گفتيم: بدين شهر درآييد، و از نعمتهاى آن هر چه خواهيد به فراخى خوريد، و سجده كنان از آن دروازه درآييد، و بگوييد: [بار خدايا] بخششى! تا خطاهايتان را بر شما ببخشاييم؛ و زودا كه بيفزايم پاداش كسانى را كه نكوكارند. 59. آنگاه ستمكاران، سخن را با چيزى جز آنچه به آنان گفته شد، جايگزين كردند؛ پس بر ستمكاران عذابى فرو فرستاديم به كيفرِ نافرمانىيى كه مىكردند. 60. و آنگاه را [به ياد آريد] كه موسى براى قومش آب خواست، گفتيم: عصايت را بر آن تخته سنگ فروكوب، پس دوازده چشمه از آن فراجوشيد؛ هر عشيره آبشخورش را باز مىشناخت؛ گفتيم: از روزىِ خدا بخوريد و بياشاميد و در زمين تبهكارانه فساد برنينگيزيد. 61. و آنگاه را كه گفتيد: اى موسى، ما را بر يك خوراك شكيبايى نيست، از پروردگارت بخواه كه آنچه را زمين مىروياند، از سبزى و خيار و سير و عدس و پياز، براى ما بروياند! [موسى] گفت: آيا به جاى چيز بهتر خواهان چيز پستترى هستيد؟ پس به شهرى فرود آييد كه در آنجاست آنچه مىخواهيد. و بر آنان خوارى و بيچارگى مقرر شد و به خشم خدا گرفتار آمدند؛ چرا كه آيات خدا را انكار كرده و پيامبران را به ناروا كشتند؛ اين از آن رو بود كه سركشى كرده و مردمان تجاوزگرى بودند.