77. مگر نمىدانند كه خدا آنچه را نهان و يا آشكار كنند، مىداند؟ 78. و برخىشان درس ناخواندگانىاند كه كتاب [خدا] را جز خيالات نمىدانند، و جز پندار نمىبافند. 79. پس واى بر كسانى كه با دستانِ خويش كتاب نويسند و گويند: اين از سوى خداوند است، تا بدان سودى اندك به چنگ آرند؛ پس واى بر آنان از آنچه دستانشان نگاشته و واى بر آنان از آنچه به دست آرند. 80. گويند: هرگز اين آتش به ما نمىرسد مگر روزهايى چند. بگو: آيا از خدا پيمانى گرفتهايد- كه البته خدا پيمان شكنى نخواهد كرد- يا چيزى را به خدا نسبت مىدهيد كه نمىدانيد؟ 81. آرى، آنان كه بدى اندوزند، و گناهانشان بر آنان چيره شود، اهل آتشند؛ جاودانه در آن مانند. 82. و كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند، اهل بهشتند؛ جاودانه در آن مانند. 83. و آنگاه را [به ياد آريد] كه از بنىاسرائيل پيمان گرفتيم كه: جز خداى را نپرستيد، و به پدر و مادر و خويشان و يتيمان و بينوايان نيكى كنيد، و با مردم با زبانى خوش سخن گوييد، و نماز را برپاى داريد و زكات بپردازيد. آنگاه، از شما جز اندكى سربرتافته و روى گردانديد.