نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 146
138. به پندارشان گفتند: اينها چارپايان و كشتزار [هاى] ممنوعه است، كه جز كسانى كه ما بخواهيم نبايد از آن خورند، و چارپايانى كه سوارى بر آنها حرام گرديده، و چارپايانى كه [هنگام ذبح] نبايد نام خدا را بر آن برند؛ اينها افتراهايى است بر خدا، و او به زودى آنها را كيفر دهد، به خاطر افتراهايى كه مىبستند. 139. و گفتند: اين چارپايان را آنچه در شكم است، ويژه مردانِ ماست و بر زنان ما حرام گرديده؛ و اگر آن مرده باشد همه در آن شريك مىباشند، به زودى خدا اين گونه توصيفشان را سزا دهد، كه او فرزانهاى داناست بىترديد. 140. كسانى كه فرزندانشان را از روى نابخردى و بىدانشى كشتند، و آنچه را خدا روزيشان كردهبود- از روى افترا به خدا- حرام دانستند؛ بىگمان زيان كردند. اينان به راستى گمراه شدند و رهيافته نبودند. 141. اوست كه بوستانها- افراشته و نا افراشته- و نخل و زراعت- با محصولات گوناگون- و زيتون و انار- همگون و ناهمگون- پديد آورد؛ از ميوه آن- چون ثمر داد- بخوريد و حق [مستمندان] را به هنگام چيدنش بدهيد، و اسراف نكنيد كه خدا اسرافكاران را دوست نمىدارد. 142. و از چارپايان انواع باركش و پشم و كركآور پديد آورد، از آنچه خدا روزيتان كرده بخوريد، و گامهاى شيطان را پيروى نكنيد، كه وى شما را دشمنى آشكار مىباشد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 146