نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 152
12. فرمود: چون تو را فرمان دادم، چه چيز بازت داشت كه سجده نياوردى؟ گفت: من از او برترم. مرا از آتش آفريدى و او را از گِل كردهاى پديد. 13. فرمود: از آن [مقام] فرود آى، تو را نرسد كه در آن جايگاه تكبر ورزى. پس، بيرون شو، كه تو از خوارشدگانى، بىترديد. 14. گفت: مرا مهلت ده، تا روزى كه برانگيخته مىگردند. 15. فرمود: تو از آنانى كه مهلت يابند. 16. گفت: پس، بدان خاطر كه گمراهم داشتهاى، بر راهِ راستت در كمينشان خواهم نشست، بىترديد. 17. آنگاه از پيش و پس و از راست و چپشان بر آنان فرود مىآيم، و بيشترشان را سپاسگزار نخواهى ديد. 18. فرمود: نكوهيده و رانده از آن مقام بيرون شو؛ كه از آنان هر يك تو را پيروى كند، دوزخ را از همه شما آكنده خواهم ساخت بىترديد. 19. اى آدم، تو و همسرت در اين بهشت بيارميد، و از هر جا كه خواهيد بخوريد، ولى به اين درخت نزديك نشويد، كه از ستمگران مىگرديد. 20. پس شيطان، آن دو را وسوسه كرد، تا آنچه از شرمگاههايشان از آنان پوشيده مانده بود، برايشان آشكارا سازد، و گفت: پروردگارتان شما را از اين درخت باز نداشته مگر اينكه [با خوردن آن] فرشته مىشويد، يا جاودانه مىمانيد. 21. و برايشان سوگند ياد كرد كه: از نيكخواهان شمايم، بىترديد. 22. و بدينسان با فريبى آنان را از مقامشان فرود آورد؛ و چون از [ميوه] آن درخت چشيدند، شرمگاهشان بر آنان آشكارا شد، و شروع كردند با برگهاى بهشتى خود را بپوشانند؛ و پروردگارشان نداشان داد: مگر شما را از اين درخت باز نداشتم، و نگفتم كه شيطان براى شما دشمنى آشكار مىباشد؟
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 152