نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 171
160. آنان را به دوازده تيره كه هر يك امتى بودند منشعب كرديم، و به موسى- آنگاه كه قومش از وى آب طلب كردند- وحى فرستاديم كه با عصايت بر آن تخته سنگ فرود آور، پس از آن دوازده چشمه برون جوشيد و هر تيره آبشخورش را بشناخت، و ابر را بر سرشان سايبان ساختيم، و «منّ» و «سلوى» [/ گزانگبين و بلدرچين] برايشان فرو فرستاديم. از چيزهاى پاكيزهاى كه روزيتان كردهايم بخوريد. و بر ما ستم نكردند، بلكه به خويشتن ستم مىكردند. 161. و آنگاه را [به ياد آور] كه بديشان گفته شد: در اين شهر سكونت كنيد و هر گونه كه خواستيد از نعمتهاى آن بخوريد، و بگوييد: [بار خدايا،] گناهان ما فرو ريز، و سجده كنان از آن دروازه در آييد، تا گناهانتان را بيامرزيم و بر پاداش كسانى بيفزاييم كه نكوكارند. 162. پس ستمكارانشان اين سخن را به چيزى جز آنچه به آنان گفته شد بدل كردند، پس عذابى از آسمان بر آنان فرستاديم به سزاى ستمى كه مىكردند. 163. از ايشان درباره آن شهرى بپرس كه بركرانه دريا بود: آنگاه كه در روز شنبه تجاوزگرى كردند، چون در روز شنبه ماهيانشان بر آب پديدار مىشدند و در روزهاى غير شنبه نمىشدند؛ اين گونه ما آنان را مىآزموديم، به نافرمانىاى كه مىكردند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 171