نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 172
164. و آنگاه كه گروهى از آنان گفتند: چرا مردمى را كه خدا نابود كننده آنهاست يا آنان را به عذابى سخت مجازات مىكند، اندرز مىدهيد؟ گفتند: تا پوزشى پيش پروردگارمان باشد، و باشد كه پرهيزگارى ورزند. 165. و چون پندى را كه به ايشان داده بودند، از يادِ خود بردند، كسانى راكه از بدى باز مىداشتند نجات بخشيديم؛ و ستمگران را گرفتار عذابِ بدى كرديم، به خاطر نافرمانيها كه مىكردند. 166. و چون از آنچه از آن باز داشته شدند سرپيچى كردند، به آنان گفتيم: بوزينگانى رانده شده باشيد. 167. و آنگاه را [به يادآور] كه پروردگارت اعلام داشت كه تا روز رستاخيز بر آنان [/ يهود] كسانى را خواهد گماشت كه بديشان عذاب سخت چشانند. آرى، پروردگارت زود كيفر است و او آمرزگارى است كه مهر مىورزد. 168. و آنان را در زمين به صورت گروههايى پراكنديم: از ايشان برخى درستكارند و برخى جز آناند. و آنان را با خوشيها و ناخوشيها آزموديم، باشد كه برگردند. 169. پس از آنان جانشينانى وارث كتاب گرديدند كه كالاىِ ناپايدار دنيا را گرفته و مىگويند: به زودى بخشوده مىشويم. و اگر كالايى همانند آن به دستشان رسد آن را [باز] مىگيرند: آيا از آنان در كتاب [آسمانى] پيمان گرفته نشد كه به خدا جز راست نگويند؟ و آنان آنچه را كه در كتاب است خواندهاند. و سراى آخرت براى پرهيزگاران نيكوتر است. آيا خرد نمىورزند؟ 170. كسانى كه به كتابِ [آسمانى] چنگ مىزنند و نماز بر پا مىدارند، بى گمان ما پاداش اصلاحگران را تباه نخواهيم كرد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 172